badwłasn0058

114

Próbę spęczania na gorąco przeprowadza się w zakresie temperatur kucia określanych normami materiałowymi lub warunkami technicznymi. Przeprowadzenie próby polega na spęczeniu próbki na prasie lub młocie mechanicznym, do określonej wysokości.

W przypadku próbek pobranych z drutu o średnicy do 10 mm dopuszcza się spęczanie za pomocą młotka ręcznego. Wysokość próbki po spęczaniu oblicza się wg wzoru:

h₁ = n . h

gdzie:

h - wysokość próbki przed spęczenienij n - wskaźnik wysokości próbki po spęczaniu, określony normami przedmiotowymi lub warunkami technicznymi zamówienia.

W przypadku określenia wielkości odkształceń w procentach, wysokość próbki po spęczaniu h₁ oblicza się wg wzoru:

^h1 ^{3 h} (¹ “ T5G .)

gdzie:

h - wysokość próbki przed spęczaniem x - wielkość odkształcenia w procentach

Tablica 5

Sposób przeprowadzenia próby	Zalecany wskaźnik wysokości próbki po spęczaniu	Zalecana wielkość spęczania %	Zastosowa nie
na zimno	1/2	50	dla stali
	1/3	66	dla metali nieżelaznych
na gorąco	1/3	66	dla stali

Zalecane wskaźniki wysokości próbki po spęczaniu i zalecane wartości spęczania.(Tabl, 5 ) .

4. Opracowanie wyników wg wzoru sprawozdania - "Próba spęczania''. Ćwiczenie Nr 2.

.3. kwiczenie Nr 3. Wyznaczenie krzywych umocnienia

1.    C e 1 ćwiczenia

Jedną z cennych własności metali jest ich zdolność do umacniania się pod wpływem odkształceń plastycznych. Własnością materiału, ulegającą zmianie pod wpływem odkształceń plastycznych jest ciągle zmieniająca się wartość granicy plastyczności, którą w tym przypadku nazywamy naprężeniem uplastyczniającym. Wzrost naprężenia uplastyczniającego wpływa na wzrost naprężeń i nacisków występujących w procesach technologicznych. Dlatego znajomość zależności pomiędzy granicą plastyczności materiału a wielkością odkształcenia jest szczególnie ważna.

2.    Zagadnienia teoretyczne związane z przeprowadzeniem ćwi

czenia (część I ) *

3.0.    Stan naprężeń i odkształceń,

4.0.    Związki między naprężeniami i odkształceniami dla niektórych stanów naprężenia,

4.1.    Analiza procesu jednoosiowego rozciągania lub ściskania.

3« Przebieg ćwiczenia pt. "Wyznaczenie krzywej mocnienia metodą rozciągania".

Zgodnie z hipotezą M.T. Hubera, wartość naprężenia zastępczego jest równa naprężeniu uplastyczniającemu 6p , odpowiadającemu odkształceniu zastępczemu f s &_H= f(-P) Dla stanu jednoosiowego rozciągania oraz ii = łj -

Wobec tego 6_H = 6,, ,    = •?*

Krzywa Ą = f(-Pc) jest więc uogólnioną krzywą umocnienia dla danego materiału. Wyznaczenie krzywej przedstawiającej powyższą zależność wymaga specjalnego prowadzenia próby z przerwami, koniecznymi do rejestracji przyrostów długości pomiarowej żlL i odpowiadających tym przyrostom sił obciążających.

Rzeczywiste wydłużenia części pomiarowej próbki i rzeczywiste naprężenia wywołujące te odkształcenia wyznacza się