Biochemia V

4. Reakcja Trommera - na właściwości redukujące cukrów Zasada:

Do cukrów wykazujących właściwości redukujące należą wszystkie monosaeharydy, a z dwucukrów maltoza, laktoza i celobioza. Sacharoza oraz polisacharydy należą do cukrów nieredukujących. W środowisku zasadowym następuje otwarcie formy cyklicznej cukru, zostaje uwolniona grupa aldehydowa lub ketonowa i dzięki temu mogą być redukowane tlenki i wodorotlenki miedzi, srebra i bizmutu.

Wykonanie:

Do 1 ml badanego roztworu dodać 1 ml 10% NaOH i kroplami ostrożnie 2% CuSCh (wytrząsamy po każdej kropli), dopóki wydzielający się osad wodorotlenku miedziowego przechodzi do roztworu. Cu(OH)2 rozpuszcza się na skutek obecności w roztworze cukru redukującego. Nie należy dodawać za dużo CuS04, ponieważ Cu(OH)₂, który nie przereaguje z cukrem, podczas ogrzewania przechodzi w czarny CuO, co powoduje zaciemnienie obrazu i utrudnia wykonanie próby.

Górną warstwę klarownej, niebieskiej cieczy ogrzać ostrożnie nad płomieniem palnika prawie do wrzenia. W obecności cukru redukującego powstaje w probówce w górnej warstwie cieczy pomarańczowy pierścień tlenku miedziawego Cu₂0.

5. Reakcja Wóhlkego - odróżnienie dwucukrów redukujących od cukrów prostych Zasada:

Roztwory dwucukrów redukujących ogrzewane z amoniakiem w obecności wodorotlenku potasowego dają czerwone zabarwienie, zaś cukry proste dają zabarwienie żółto-brązowe. Reakcja ta wykorzystywana jest do odróżniania dwucukrów redukujących od cukrów prostych.

Wykonanie:

%ł

Do lml badanego roztworu dodać taką samą objętość stężonego roztworu amoniaku i dwie krople 3% KOH. Całość ogrzewać w łaźni wodnej przez kilka minut.

6. Reakcja z jodem cząsteczkowym Zasada:

Skrobia, a także glikogen tworzą barwne połączenia z jodem cząsteczkowym, ponieważ cząsteczki jodu ulegają adsorpcji w wolnych przestrzeniach spiralnie skręconych łańcuchów tych homoglikanów. Polipeptydy o konfiguracji liniowej nie tworzą tego typu kompleksu. Struktura helisy sprawia, że jod cząsteczkowy ułożony jest regularnie (jedna cząsteczka jodu przypada na 6 reszt glukozylowych, czyli na jeden skręt helisy). Tego rodzaju „uwięzienie” cząsteczek jodu wywołuje silną absorpcję światła przez utworzony kompleks. Skrobia w opisanych warunkach tworzy połączenie fioletowoniebieskie, glikogen zaś brunatnoczerwone.

Wykonanie: