• W Polsce nie prowadzi się rejestru opiekunów rodzinnych,
Przyjmuje się, że:
• ponad 80% osób starych niesprawnych pozostaje pod opieką członków rodzin
większość to osoby w zaawansowanym wieku (średnia 79 lat).
aż 92% podopiecznych wymaga pomocy opiekuna przynajmniej w jednej czynności 77% nie jest w stanie samodzielnie opuścić mieszkania
więcej niż połowa osób ma zaburzenia pamięci lub zachowania,
50% jest niezdolna do samodzielnego kontrolowania przyjmowanych leków,
Niemal 30 % nie kontroluje zwieraczy moczu .
• 66% podopiecznych posiada nieznaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności,
• zaś w 19% to stopień poważny niepełnosprawności,
Ta ostatnia, stosunkowo liczna kategoria osób może stanowić potencjalnie grupę ryzyka instytucjonalizacji opieki.
W Polsce nie ma żadnego formalnego systemu wspomagania opiekunów rodzinnych.
Opiekunowie rodzinni zasadniczo nie otrzymują korzyści materialnych za świadczoną opiekę.
• Obecnie wsparcie systemu opiekuńczego państwa dla opiekuna rodzinnego ogranicza się do rozwiązań wspomagających przede wszystkim podopiecznego :
• zasiłek pielęgnacyjny przysługuje (m.in.) osobie, która ukończyła 75 lat;
• osoby niepełnosprawne mogą odliczyć od dochodu wydatki na opiekę pielęgniarską w domu w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się lub związanej z inwalidztwem znacznego stopnia (np. niewidomi).
• Odliczenie to przysługuje osobie niepełnosprawnej lub podatnikowi, na którego utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna, jeżeli dochód roczny osoby niepełnosprawnej nie przekroczył określonego limitu rocznego.