CCF20090105022 2R

ZA SZKŁEM

W samo południe. Kuchnia. Ogórki swą małosolność /.noszą z opartą wprawdzie na solidnej podstawie dna słoja, ale naiwną ufnością w naprawę tej krzywdy, w ogóle w pomyślniejsze, co najmniej średniosolne jutro.

„Czas to najlepszy lekarz”. „Czekaj, to doczekasz”. Przysłowia

ogórków mają zawsze w środku tę rezolutną

pestkę zaimka „to” i tę prostą godność sumiastych

wileńszczyzn i podkarpaci sprzed pierwszej światowej. Ogórek

mimo nicpiśmienności powinien nazywać się pigoń -

„pigoń marynowany”, „sałatka z pigoniów” - za swoją

wytrwałość w konserwowaniu ducha języka: „Wolno-ć,

ogórku, w swoim słoju”, mruknie zawsze poprawnie, gdy w miastach

kran gazety rozwadnia i odwania czosnkowy wigor

porzekadła, przejęzyczając „wolno-ć” w bezmyślną „wolność”;

w dodatku, jak ołów w wodę, gubią dywiz niechlujni zccerzy -

czcionka, rzecz jasna, wstanie z odpowiedniej przegródki w kaszcie,

ale w Dzień Sądu; na razie każdy re-make Ostatniej Wieczerzy

lub serial „Vade-mecum Giełdowe” telewizyjne programy

reklamują, stosując zapis łączny: błagam, nie każcie

mi żyć w lej epoce uproszczeń. Świadomość, że z nią nic wygramy,

ogórki przyjmują w sposób, w jaki wartownik u bramy

znosi szturchanie lizakiem przez małą dziewczynkę: stojąc

na baczność, wciąż z godnością, niemą jak ryba w tej wodzie

z koprem, mętnej i wspólnej: choć ogórek nie jest jednokrotnym

sobą w ścisku, to jednak umie równym być wojewodzie,

królom stawiać się sztorcem w zagrodowym zaścianku słoja,

w zabitej szkłem tego oka, nie ronionej nigdy słonej kropli.

Równe zresztą są w pełnym po krawędź naczyniu słowa, jak każda gwardia przyboczna, dobrana pod sznurek postury i pochodzenia w zasadzie ze sfer niższych, pomimo resztek błękitnej krwi. Nie kryjcie, co ją zmienia w zieleń, co jeszcze w was siedzi: znam ją przecież, tę nie z soli, nic z roli nazbyt pierwszoplanowej zrodzoną żółć, ten wrodzony wasz opór i upór jak dwie bruzdy na twarzy - takiej, jaką miał Gary Cooper w słynnym kadrze, też za szkłem zresztą, za strzaskaną w promienne drzazgi szybą. Twarz z brodawkami i wszystkim, strużką potu, fałdami skóry;

53