CCF20090105030 2R

PŁYNĄC NA SUTTON ISLAND

Jak co roku, wydaje mi się niemożliwe, żeby czas mnie przekręcił naprawdę przez maszynkę dwunastu miesięcy, odkąd tu byłem ostatnio. Na szkliwie zatoki wzrok nie naciął na pamiątkę karbu, a jednak Northeast Harbor trwa w jeżących się jachtach i jarzących szybach zaparkowanych wozów. Łopot, sól, igliwie -bez zmian. Więc albo byłem tu wciąż, albo jakiś miejscowy rybak dorabia sobie tym, że specjalnie na nasz przyjazd, w przeddzień, pociąga każdy dach i maszt świeżą olejną farbą,

albo sęk w tym, że coraz szybciej się starzeję.

Tak, pewnie w tym - po prostu jak sęk w desce siwego od słońca pomostu, przy którym stoi ten sam jacht „MARZENIE” co przed rokiem. Poznaję inne łodzie; każda

„GRACJA”, „PIĘKNOŚĆ” czy „GWIAZDA” wypina zeszłoroczną rufę - na mnie? ku mnie? -nic, nic z pogardą, raczej chcąc zrobić wrażenie szykiem nowego bocianiego gniazda.

(Znów wspominam rysunek z „New Yorkera”: jegomość, przechylony ufnie przez reling, precyzyjnie maluje na rufie .uLHDYf AZSMtfHId fpJM“. Żelazna

konsekwencja kotwicy pamięci, co roku wznoszącej się znajomą

rdzą żartu, na złość lśniącym mosiądzom i chromom, z demokratycznie słonego półmroku

69