CCF20091210000

PRAWO RODZINNE

Źródła prawa rodzinnego:

1.    Konstytucja, najważniejsze w hierarchii aktów prawnych (art. 87 ust. 1). W art. 18 konstytucja gwarantuje ochroną prawą i opieką rodzinie, macierzyństwu i rodzicielstwu. Jednocześnie rozstrzyga kwestię, że małżeństwo to wyłącznie związek kobiety i mężczyzny.

Do wolności i praw osobistych zalicza konstytucja w art. 47 prawo każdego do ochrony prawnej żyda rodzinnego. Prawo to obejmuje zarówno zakaz ingerencji państwa w sferę życia rodzinnego, jak i obowiązek państwa zapewnienia ochrony w wypadku naruszenia tej sfery życia.

Konstytucja gwarantuje również prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami (art. 48 ust. 1) oraz prawo rodziców do zapewnienia dziedom wychowania I nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami (art. 53 ust. 3). Regulacja ta oznacza respektowanie przez państwo zasady autonomii rodziny. W art. 71 ust. 1 państwo zostało zobowiązane do uwzględniania dobra rodziny, ze szczególną troską w stosunku do rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietnych i niepełnych, które mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych. Do takiej szczególnej pomocy ma matka przed i po urodzeniu dziecka (art. 71 ust. 2).

2.    Ratyfikowane umowy międzynarodowe,

3.    Kodeks rodzinny i opiekuńczy z 25.02.1965 r, - obowiązuje od 01.01.2965 r., z nowelizacjami:

-    1971 roku (anonimowa adopcja, odpowiedzialność za długi, dodano przepisy o władzy rodzicielskiej, kwestia nazwiska),

-    1986 rok (prawo o aktach stanu cywilnego),

-    1995 rok (przysposobienie zagraniczne - miejsce zamieszkania dziecka zmienia na inne w innym państwie),

-    1998 rok (konkordat, zawieszenie małżeństwa),

-    1999 rok (instytucja separacji).

4.    Kodeks Cywilny

5.    Kodeks postępowania cywilnego

6.    Prawo prywatne Międzynarodowe

7.    Prawo o aktach stanu cywilnego

8.    Ustawa o funduszu alimentacyjnym

9.    Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich

Zasady prawa rodzinnego:

1. Zasada dobra dziecka - fundamentalna zasada polskiego prawa rodzinnego, która wpływa w sposób istotny na rozwiązania prawne zawarte w KRO. Podstawowym źródłem tej zasady jest Konstytucja RP - art. 72. Przepis ten statuuje obowiązek państwa zapewnienia ochrony praw dziecka, prawo do opieki i pomocy władz publicznych dziecka pozbawionego opieki rodzicielskiej, obowiązek państwa ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją, a nadto obowiązek władz publicznych oraz osób odpowiedzialnych za dziecko do wysłuchania i w miarę możliwości do uwzględnienia zdania dziecka w toku ustalania praw dziecka. Przepis powołuje urząd Rzecznika Praw Dziecka.

Zasada dobra dziecka znajduje swój wyraz w konwencji o prawach dziecka.

W KRO, w:

-    art. 56 § 2 - wyłączając dopuszczalność rozwodu, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków,

-    art. 62 i nast. - dotyczące ustalenia pochodzenia dziecka,

-    art. 87 oraz art. 92 i nast. - dotyczące stosunków między rodzicami a dziećmi, w tym szczególnie odnoszące się do władzy rodzicielskiej,

-    art. 14 i nast. - regulujące kwestię przysposobienia,

-    art. 145 i nast. - regulujące sprawy opieki i rodzin zastępczych.

-    art. 133 - statuując obowiązek rodziców do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka.

2.    Zasada ochrony rodziny - wyrażona w art. 18 Konstytucji RP, który stanowi, że małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką RP. W KRO dobrem rodziny ustawodawca kieruje się w:

-    art. 10 § 1 - uprawniający sąd opiekuńczy do udzielenia zezwolenia ma zawarcie małżeństwa kobiecie, mającej lat 16, a nie mającej jeszcze lat 18, jeżeli zawarcie małżeństwa będzie zgodne z dobrem rodziny.

3.    Zasada monogamil - wyrażona została w art. 18 Konstytucji RP i znalazła swoje rozwiniecie w art. Iw związku z art. 13 § 1 KRO, który zakazuje zawierania małżeństwa temu, kto już pozostaje w związku małżeńskim. Małżeństwo zawarte wbrew temu zakazowi może zostać rozwiązane przez sąd na żądanie każdego, który ma w tym interes prawny.

Przestrzeganiu zasady monogamii służy art. 206 KK, który stanowi, że kto zawiera małżeństwo, pomimo że pozostaje w związku małżeńskim, podlega odpowiedniej karze.

4.    Zasada równego traktowania świeckiej i wyznaniowej formy zawierania małżeństw - obowiązuje od 15.11.1998 r., to jest od wejścia w żyde ustawy z dnia 24.07.1998 r. o zmianie ustaw - KRO, KPC, prawo o aktach stanu cywilnego, ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw. Zmiana nastąpiła na skutek postanowienia art. 10 ust. 1 Konkordatu między Stolicą Apostolską a RP.

Według tego postanowienia małżeństwo kanoniczne, o ile spełnione są określone w tym przepisie warunki, od chwili jego zawarcia wywiera takie skutki, jakie pociąga za sobą zawarcie małżeństwa zgodnie z prawem polskim.

W art. i KRO przewiduje dwie równorzędne formy zawierania małżeństw, a mianowide:

-    przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego,

-    przed duchownym kościoła albo innego związku wyznaniowego.

Konieczną przesłanką jest złożenie przez małżonków oświadczenia woli w obecnośd duchownego, jednoczesnego zawarcia małżeństwa podlegającemu prawu polskiemu i sporządzenie następnie przez kierownika urzędu stanu cywilnego aktu małżeństwa.

5.    Zasada trwałości związku małżeńskiego - daje się ona wyprowadzić z art. 18 i 71 ust. 1 Konstytucji, gwarantujących rodzinie ochronę i opiekę państwa oraz nakazujących państwu uwzględniać dobro rodziny w swojej polityce społecznej i gospodarczej, a nadto zapewniających prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, a zwłaszcza rodzinom wielodzietnym i niepełnym. KRO daje wyraz tej zasadzie w:

-    art. 4 - który ma zapobiegać zawieraniu związków małżeńskich w sposób lekkomyślny,

-    art. 10 § 1 - zakazujący zawierania małżeństw osobom zbyt młodym do podejmowania tak poważnych decyzji.

6.    Zasada równości (egalitaryzmu) małżonków - wynika z treści art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, stwierdzającego, że wszyscy są równi wobec prawa. Art. 23 KRO stanowi, Ze małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie oraz art. 24 KRO, w myśl którego małżonkowie rozstrzygają wspólnie o istotnych sprawach rodziny, a w braku porozumienia każdy z nich może zwrócić się o rozstrzygnięcie do sądu.

STOSUNKI RODZINNE

Pojęcie rodziny - najczęściej ujmuje się rodzinę w 2 postaciach, jako:

-    małą dwupokoleniową wspólnotę założoną z rodziców i ich dzieci

-    dużą, wielopokoleniową grupę, w skład której wchodzi szerszy krąg osób spokrewnionych, a nawet spowinowaconych.

Brak również ustawowej definicji rodziny w KRO. Z tych jednak przepisów, które posługują się pojęciem rodzina (art. 10§1, art. 27, art. 97§1) można wywnioskować, że ustawodawcy chodziło o małą i sformalizowaną wspólnotę powstałą już z chwilą zawarcia

»

małżeństwa, w skład której wchodzą również dzieci małżonków. W skład tak rozumianej rodziny małej zaliczyć wypada nie tylko wspólne dzieci obojga rodziców, małżonków lecz także dzieci o stwierdzonym pochodzeniu od jednego tylko z małżonków. Dzieci wchodzą do tak rozumianej rodziny tak długo, póki mieszkają z rodzicami, chyba że wcześniej same zawrą małżeństwo zakładając w ten sposób własną rodzinę.

Oprócz tego modelowego ujęcia rodziny małej, którą można nazwać rodziną pełną, operuje się w literaturze przedmiotu również pojęciami rodziny rozbitej, niepełnej i zrekonstruowanej.

Pokrewieństwo - ustawodawca nie definiuje pojęcia. KRO rozróżnia pokrewieństwo w linii prostej oraz pokrewieństwo w linii bocznej.

W linii bocznej spokrewnione są osoby, które pochodzą od wspólnego przodka, ale nie od siebie (np. rodzeństwo, bratanek).

W linii prostej spokrewnione są ze sobą osoby pochodzące jedna od drugiej bądź od wspólnego przodka (np. ojciec z synem, babka z wnuczką).

W linii prostej i bocznej rozróżnia się stopnie pokrewieństwa, które oznacza się według liczby urodzeń, wskutek których powstało pokrewieństwo. Chodzi tu o liczbę urodzeń dzielących osoby spokrewnione ze sobą.

W linii bocznej nie występują krewni w pierwszym stopniu. Najbliższymi krewnymi linii bocznej jest rodzeństwo, spokrewnione w drugim stopniu.

W ramach pokrewieństwa w linii prostej rozróżnia się jeszcze wstępnych (ojciec, dziadek) oraz zstępnych (córka, wnuczka, prawnuczka).

Powinowactwo - jest wyłącznie węzłem prawnym, powstałym na skutek zawarcia małżeństwa, między małżonkiem a krewnym drugiego małżonka, który trwa mimo ustania małżeństwa (art. 26 KRO).

Stosunek powinowactwa istnieje tylko miedzy jednym z małżonków, a krewnymi drugiego małżonka. Powinowatymi są wstępni jednego małżonka w stosunku do drugiego małżonka, pasierbowie, krewni w linii bocznej drugiego małżonka (np. rodzeństwo). Stosunek powinowactwa nie występuje pomiędzy jednym z małżonków a osobą, która pozostaje w związku małżeńskim z krewnym drugiego małżonka.

Rozróżnia się linie i stopnie, które uzależnione sa. od linii i stopnia pokrewieństwa łączącego dane osoby z drugim małżonkiem.

Powinowaci w linii prostej w pierwszym stopniu - teściowie, a także dziecko drugiego małżonka (pasierb); w linii bocznej w drugim stopniu - rodzeństwo drugiego małżonka, w trzecim stopniu - zstępni tego rodzeństwa.

Powinowaci w linii prostej nie mogą zawrze ze sobą małżeństwa - art. 14 § 1 KRO.

Konkubinat - Jest związkiem mężczyzny i kobiety opartym na porozumieniu że będą pozostawać ze sobą w trwałej wspólności. W konkubinacie nie powstaje wspólność majątkowa tak Jak w małżeństwie. Każdy z nich wzbogaca się na własny rachunek. Jeżeli jakieś przedmioty kupują ze wspólnych środków stają się współwłaścicielami niekoniecznie w częściach równych. W konkubinacie nie istnieje domniemanie, przeciwnie niż w małżeństwie że dzieci z niego urodzone są dziećmi konkubenta. Dziecko takie musi zostać uznane w USC lub teZ jego ojcostwo może być ustalone przed sądem. Poza tym dzieci urodzone z konkubinatu mają takie same prawa jak dzieci urodzone z małżeństwa. Między konkubentami nie istnieje także obowiązek alimentacyjny. Konkubenci nie mogą wspólnie przysposobić dziecka gdyż KRO stanowi że wspólnie uczynić mogą to tylko małżonkowie. Nie ma natomiast przeszkód prawnych do przysposabiania dziecka 1 konkubenta przez 2.

ZAWARCIE MAŁŻEŃSTWA

Małżeństwo - jest trwałym (ale nie nierozerwalnym) i legalnym związkiem mężczyzny i kobiety, powstałym z ich woli, jako równoprawnych stron, w celu wspólnego pożycia, realizacji dobra małżonków, dobra założonej rodziny i jej celów społecznych (za T.

Smyczy ńskim).

Zaręczyny - Mimo braku uregulowania instytucji zaręczyn w aktualnie obowiązującym prawie rodzinnym złożona drugiej osobie obietnica zawarcia małżeństwa (zaręczyny w zwyczajowym znaczeniu tego słowa) może mieć jednak prawne reperkusje normatywne. Nie da się zastosować do takiej obietnicy konstrukcji umowy przedwstępnej z art. 389 i 390 k.c. nawet jednak gdyby pokusić się o ocenę zaręczyn na gruncie obu przepisów, to i tak nie da się zastosować skutku silniejszego umowy przedwstępnej, tzn. zmusić opornego narzeczonego do zawarci małżeństwa. Z obietnicy zawarcia małżeństwa mogą jednak powstać pewne roszczenia majątkowe w postaci: żądania zwrotu kwot wydatkowanych na uzasadnione przygotowania do ślubu (roszczenie można byłoby oprzeć na art. 415 k.c.) żądania zwrotu podarunków zaręczynowych bądź to przy zastosowaniu konstrukcji darowizny warunkowej lub też na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu (art. 410 k.c.) z argumentacją, że skoro ktoś uchyla się od zawarcia małżeństwa, odpadła podstawa prawna dla podarunku zaręczynowego.

Przesłanki formalno - porządkowe: nupturienci powinni wykazać swoją tożsamość i przedłożyć dokumenty pozwalające ustalić wiek i stan cywilny oraz pisemne zapewnienie że nie wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie tego małżeństwa. Sąd może zwolnić od obowiązku złozema dokumentów kiedy napotyka to trudne do przezwyciężenia przeszkody. Małżeństwo nie może być zawarte przed upływem miesiąca od dnia kiedy nupturienci złożyli kierownikowi USC w/w dokumenty. Powinno ono być zawarte w USC , publicznie i uroczyście w obecności 2 pełnoletnich świadków. Z ważnych powodów małżeństwo może być zawarte poza USC. W razie niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio życiu 1 ze stron, małżeństwo może być zawarte niezwłocznie przed kierownikiem USC lub duchownym (art. 9).

Wymogi prawne do zawarcia małżeństwa - zawarte one są w art. 1 KRO i mówią: małżeństwo zostaje zawarte gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński. Przepis ten wskazuje przesłanki które powinny łącznie zaistnieć aby skutecznie zawrzeć małżeństwo.

Należą do nich (kumulatywnie):

(1)    odmienność płci nupturientów: me wynika tylko z funkcji prokreacyjnej małżeństwa. Związki homoseksualne (lesbijskie) są sprzeczne z celem i funkcją społeczną rodziny, w przypadku obojnactwa określenie płci danej osoby należy do biegłego, rozstrzygają cechy przeważające; w przypadku zaś transseksualizmu różnicę płci określa nie tylko wpis do aktu urodzenia, ale faktyczny stan w chwili zawarcia małżeństwa.

(2)    złożenie zgodnych oświadczeń: przejawia się on w tym że odpowiadają one sobie pod względem treści a ich zgodność zapewnia sposób ich składania, mianowicie każda ze stron powtarza treść oświadczenia za kierownikiem USC [art. 7 § 3].

(3)    jednoczesna obecność przy składaniu oświadczeń: od tej zasady przewidziane jest odstępstwo i z ważnych powodów dopuszcza zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika [art. 6). O istnieniu ważnych powodów decyduje sąd. Legitymowanym do żądania udzielenia zezwolenia na zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika jest tylko osoba która chce udzielić takiego pełnomocnictwa, które powinno być udzielone na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym i wymieniać osobę z którą ma być zawarte małżeństwo.

(4)    złożenie oświadczeń przed kierownikiem USC: oznacza to że złożenie oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński przed inną osobą nie powoduje skutku

3    *