4037603103

1. PRAWO PRACY

1.2. ŹRÓDŁA PRAWA PRACY -PODSTAWOWE ZASADY PRAWA PRACY

Prawo pracy — przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów, statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Podstawowymi źródłami prawa pracy, jak wynika z powyższej definicji, są, więc ustawy — akty prawne uchwalane przez Sejm RP.

Na ich podstawie tworzone są akty prawne niższego rzędu — rozporządzenia, wydawane przez Radę Ministrów, ministrów lub przez inne uprawnione konstytucyjnie organy. Dokonując szczegółowego rozwinięcia umożliwiają one wprowadzenie ustaw w życie.

Innymi źródłami prawa pracy, obowiązującymi w danym resorcie są zarządzenia, wydawane przez upoważnionych ministrów, zaś w danym zakładzie pracy — porozumienia zbiorowe, takie jak układy zbiorowe pracy, regulaminy pracy oraz wynagradzania, a także statuty.

Uwaga!

Postanowienia umów o pracę nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. W innym przypadku są one nieważne.

Najważniejsze zasady prawa pracy są następujące:

•    pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia i wypoczynku,

•    pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy,

•    pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikowi podnoszenie kwalifikacji zawodowych,

•    pracownicy i pracodawcy mają prawo tworzyć organizacje w celu reprezentacji i obrony swoich praw i interesów, lub do takich organizacji przystępować.

1.2. PODSTAWOWE OBOWIĄZKI PRACOWNIKA I OSÓB KIERUIACYCH PRACOWNIKAMI W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

1.2.1. PODSTAWOWE OBOWIĄZKI PRACOWNIKA.

Pracownik jest obowiązany w szczególności:

♦    przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy,

♦    przestrzegać regulaminu pracy,

♦    przestrzegać przepisów oraz zasad bhp, a także przepisów przeciwpożarowych,

♦    dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę.

Na mocy odrębnej umowy zawartej pomiędzy pracownikiem i pracodawcą, pracownik może być zobowiązany do nie prowadzenia działalności konkurencyjnej, zarówno / w trakcie trwania stosunku pracy, jak też po jego ustaniu.

Działalność konkurencyjna to działalność polegająca na godzeniu w interes pracodawcy lub byłego pracodawcy w związku z prowadzoną działalnością.

WALOR

Strona 10

2014-02-022015-04-01