12771

Podstawą uznania zwyczaju za prawo jest milcząca zgoda.

Ogólne zasady prawo jako źródła prawa międzynarodowego.

Art. 38 status MTS mówi, że są to „ogólne zasady prawa uznane przez narody cywilizowane”

2 podejścia do tej kwestii:

1.    Stosowanie norm innych niż normy obowiązującego prawa międzynarodowego ( np. prawo wewnętrzne, elementy prawa naturalnego)

2.    Ogólne zasady prawa międzynarodowego

W pierwszym podejściu nie są źródłem PM. W drugim stanowią część prawa umownego lub zwyczajowego.

Trybunały nigdy nie opierają swojego orzecznictwa na ogólnych zasadach prawa międzynarodowego.

Inne źródła prawa międzynarodowego.

•    Orzecznictwo sądów międzynarodowych - nie tworzy nowych aktów prawnych, ponieważ opierają się na prawie umownym lub zwyczajowym, poprzednie wyroki wykorzystują jako pomoc; sądy SA „ustami wymawiającymi ustawy” - przyczyniają się do rozwoju prawa a nie powstawania nowych źródeł norm prawnych

•    Doktryna - są to poglądy nauki prawa, wyjaśniają i precyzują przepisy; oceniają i krytykują obowiązujące przepisy, jest środkiem pomocniczym do stwierdzania przepisów prawnych a nie jego źródłem

•    Ustawodawstwo wewnętrzne państw - akty prawne poszczególnych państw nie mogą nakładać obowiązków na inne państwa; mogą jedynie brać udział w tworzeniu prawa zwyczajowego lub umownego oraz konkretyzowania treści

•    Uchwały organizacji międzynarodowych - w ich uchwałach można upatrywać się źródła PM; „miękkie prawo międzynarodowe” to uchwały organizacji międzynarodowych adresowane do członków tych organizacji; np. uchwały ZO ONZ czy Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, akt końcowy KBWE

•    Akty jednostronne państwa - akty wydawane przez państwo w celu wywołania określonych skutków prawnych

NOTYFIKACJA - oficjalne powiadomienie podmiotu o wydarzeniu które wywołuje skutek prawny

UZNANIE - stwierdzenie przez państwo, że podmiot uznania istnieje i powinien być traktowany w płaszczyźnie PM

PROTEST - uznanie, że dany stan jest sprzeczny z prawem międzynarodowym ZRZECZENIE SIĘ - akt w którym państwo rezygnuje z pewnych praw, musi być wyraźne i jasne