Przegląd metod analizy stateczności 12
W obliczeniach mogą być wykorzystane różne postacie funkcji f(x) - rys.2.7. Morgenstern i Price dowiedli, że wybór funkcji f(x) nie ma zbyt dużego wpływu na wartość współczynnika stateczności pod warunkiem, że funkcja odzwierciedla rzeczywiste warunki. Potwierdzone to zostało także przez Fredlunda i Krahna [9]. Wybór funkcji f(x) może być oparty na założeniach dotyczących rozkładu naprężeń normalnych na stykach pasków. Założenia z tej metody dotyczące sił międzypaskowych zostały z powodzeniem wykorzystane przez Fredlunda i Krahna w metodzie GLE (patrz p.).
Przegląd metod analizy stateczności 12
STAŁA X. ■ 1.0
X *0.5
■f*\fu)
Rys. 2.7.
Przykłady funkcji nachylenia sił międzypaskowych.
2.3.6. Metoda Janbu - dokładna
Podstawową różnicą pomiędzy metodą uproszczoną a dokładną jest uwzględnienie w tej ostatniej sił międzypaskowych różnych od zera, działających na pasek w określonym punkcie.
2.3.7. Metoda ogólna (GLE - General Limit Eguilibriurn)
Fredlund i Krahn [9] opracowali ogólną metodę formułowania i rozwiązywania równań równowagi przedstawioną na rysunku 2.7. Sformułowania są bardzo podobne dla powierzchni cylindrycznych i niecylindrycznych, z tą różnicą, że dla powierzchni dowolnych przyjmowany jest umowny środek obrotu. Dwie wartości współczynników bezpieczeństwa Fm i Fj są uzyskiwane w wyniku oddzielnych analiz równowagi momentów i równowagi sił. Siła normalna działająca na podstawę każdego paska jest obliczana z równania: