Nasze życzenia, przypuszczenia i refleksje odnoszące się do przeszłości formułujemy, stosując formy trybu przypuszczającego Konjunktiv II. Musimy pamiętać o tym, że dotyczą one sytuacji niemożliwych do zmiany.
Tryb przypuszczający Konjunktiv II tworzymy jak czas zaprzeszły Plusąuamperfekt, z tym że czasowniki posiłkowe mają formę hatte / wtire.
hatte / ware + Partizip li
Was hattest du an meiner Stelle getan?
Mit dem Taxi warest du schneller angekommen
Wenn sie fur die Prufung mehr gelernt hatte, ware sie nicht durchgefallen.
Co zrobiłbyś na moim miejscu? Taksówkę dojechałbyś szybciej.
Gdyby uczyła się więcej do egzaminu, nie oblałaby go.
ZAPAMIĘTAJ!
Jeżeli w zdaniu pojawią się słowa: beinahe (o mało co) i fast (prawie), zawsze użyjemy trybu Konjunktiv II odnoszącego się do przeszłości, ponieważ beinahe i fast wskazują na wydarzenia, których się spodziewaliśmy, a do których nie doszło.
Mensch, heute ist es so glatt! Beinahe ware ich auf die StraBe gefallen.
Hast du Markus gesehen? Er hat sich die Haare gefarbt. Ich hatte ihn beinahe nicht erkannt.
Człowieku, dziś jest tak ślisko! O mało co nie upadłbym na ulicy.
Widziałeś Markusa? Pofarbował włosy.
O mało co bym go nie rozpoznał.
Zdania życzeniowe z użyciem trybu przypuszczającego Konjunktiv II pozwalają nam wyrazić życzenia niemożliwe do spełnienia, bo dotyczące wydarzeń przeszłych.
Sytuacja rzeczywista |
- — —- Życzenie |
Ich habe gestem den Vertrag unter-schrieben! Podpisałam wczoraj umowę. Ich hatte vor zehn Jahren viel Geld verschwendet. Przetrwoniłam przed 10 laty dużo pieniędzy. |
Wenn ich gestem den Vertrag nicht unter-schrieben hatte! Gdybym nie podpisała wczoraj tej umowy! Wenn ich damals nicht so viel Geld ver-schwendet hatte! Gdybym nie przetrwoniła wówczas tak dużo pieniędzy! |
113