chirurgia
7

1438 CZĘŚĆ III Ortopedia

powego. Zawieszenie kończyny na wyciągu i pozycja grzbietowa ułatwiają manipulacje podczas operacji.

METODY CHIRURGICZNE

Opis techniki chirurgicznej korygującej zwichnięcie rzepki podano na s. 1429.

MATERIAŁY STOSOWANE DO SZYCIA I SPECJALISTYCZNE NARZĘDZIA

Wśród instrumentów i implantów potrzebnych do transpozycji guzowatości piszczelowej wymienia się osteotom i pobij ak, drut Kirschnera oraz ortopedyczny drut mocujący przemieszczony grzebień piszczelowy, a także wiertarkę. U dużych psów osteo-tomia grzebienia piszczeli jest łatwiejsza, kiedy wykonuje się ją elektryczną piłą sagitałną. Piła drobno-ząbkowa przydaje się podczas wykonywania wnęki klinowej bloczka. Osteotomu używa się do wykonania wnęki bloczka w kształcie prostopadłościanu.

OCENA I OPIEKA POOPERACYJNA

Pacjentom po operacji przez 6 tyg. ogranicza się aktywność ruchowy sprowadzając ją do spacerów na smyczy oraz zabiegów fizykalnej rehabilitacji; przez następne 6 tyg. stopniowo zwiększa się intensywność ruchu i czas aktywności. Opis schematów postępowania rehabilitacyjnego znaleźć można wtab. 33-16.    ®

ROKOWANIE

W przypadku psów dużych prognoza jest mniej-korzystna przy zwichnięciu rzepki bocznym, w porównaniu z mniejszymi psami ze zwichnięciem rzepki przyśrodkowym; niemniej rokowanie dotyczące powrotu funkcjonalnej aktywności jest dobre u psów ze zwichnięciem stopnia I-III. Przy zwichnięciu rzepki stopnia IV rokowanie pozostaje ostrożne z powodu częstej konieczności powtórzenia zabiegu i wykonania korekcji kości igłowej lub piszczelowej oraz z uwagi na poważne deformacje i skrócenia w obrębie tkanek miękkich.

OSTEOCHONDRITIS DISSECANS STAWU KOLANOWEGO _

DEFINICJA

Osteochondritis disseccms (OGD) jest zaburzeniem kostnienia śródchrzęstnego, prowadzącym do oddzielenia chrząstki; okazjonalnie występuje w stawie kolanowym młodych psów ras olbrzymich.

UWAGI OGÓLNE J PATOFIZJOLOGIA

OCD rozpoczyna się od upośledzenia kostnienia śródchrzęstnego nasady lub kompleksu stawowo-przynasadowego, odpowiedzialnego za formowanie kości przynasady. Patologia ta spotykana jest dużo częściej w stawie ramiennym, łokciowym i skokowym. Patogeneza OCD została omówiona na s. 1314. W przypadku osteochondrozy stawu kolanowego fragnenty chrząstki i kości podchrzęstnej zazwyczaj

widoczne są na przyśrodkowej powierzchni kłykcia bocznego kości udowej lub kłykciu przyśrodkowym Choroba często występuje obustronnie.

ROZPOZNANIE

Obraz kliniczny

Predyspozycje. Zaburzenie najczęściej dotyczy młodych psów ras^ dużych i olbrzymich, np. owczarków niemieckich. Średni wiek wystąpienia kulawizny to 5-7 mies.ż. (przedział od 3 mieś. do 3 lat). Częściej stwierdzana jest u osobników płci męskiej niż żeńskiej .

Badanie podmiotowe. Kulawizna kończyny miednicznej, nasilająca się po wysiłku, może być łagodna lub silna, mieć charakter ostry lub chroniczny. Zazwyczaj początek wystąpienia kulawizny pozostaje niedostrzeżony, właściciele często zgłaszają „sztywność" psa występującą rano lub po dłuższym odpoczynku, są zaniepokojeni raczej tym, że pies może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych.

Badanie przedmiotowe

Kulawizna jednej z kończyn miednicznych jest zazwyczaj bardzo wyraźna. W stawie kolanowym wyczuwalna może być krepitacja i większa ilość płynu, zwłaszcza gdy dochodzi do rozwoju wtórnych zmian degeneracyjnych (DJD). U młodych, niedojrzałych psów występuje niekiedy niewielki ruch szufladowy, szczególnie przy wtórnych zanikach mięśniowych. Jednakże w teście szufladowym u zwierząt z OCD stawu kolanowego 'ruch szufladowy powinien nagle zanikać, świadcząc o prawidłowej funkcji CCL.

Badania obrazowe

Badanie radiologiczne powinno' obejmować standardowe, przednio-tylne i boczne, zdjęcia stawu kolanowego. Projekcje skośne mogą być przydatne do oceny rozległości uszkodzenia. Wykonuje się zdjęcia obu stawów skokowych, ze względu na częste obustronne występowanie omawianej patologii. Rozpoznanie radiologiczne osteochondrozy opiera się na stwierdzeniu zagłębionych przejaśnień na przyśrodkowym lub bocznym kłykciu kości udowej (ryc. 33-142). Wśród bardziej subtelnych zmian odnotowuje się spłaszczenia powierzchni stawowych i podchrzęstne zgrubienia [sclezosis]. Dodatkowo obserwuje się również zmiany radiologiczne charakterystyczne dla wtórnego osteoarthńtis.

Arfroskopia. Badanie artroskopowe pozwala na minimalnie inwazyjne, definitywne potwierdzenie obecności choroby. Miejsce uszkodzenia można łatwo zlokalizować po resekcji tłuszczu rzeplcowego i usunięciu wolnego płata; leczenie kości podchrzęstnej jest proste (patrz późniejsze omówdenie).

Badania laboratoryjne

Wyniki badań morfologicznych i biochemicznych kiwi nie odbiegają od normy u większości zwierząt. Analiza płynu stawowego może wykazać zwiększenie jego ilości, obniżenie lepkości i podwyższę-