Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną0

Aniela Korzon

— Brak kontaktów z upośledzonymi umysłowo i podstawowej wiedzy o tych osobach powoduje, że pewne mity i stereotypy myślowe są nadal obecne.

Na podstawie powyższych twierdzeń można sformułować kilka postulatów:

— Dla podniesienia poziomu wiedzy o ludziach niepełnosprawnych należy rozpocząć edukację już na poziomie szkoły, np. wprowadzenie tej tematyki na lekcjach wychowawczych.

— Do zadań samorządów lokalnych oraz organizacji społecznych należy organizowanie imprez masowych, sportowych, rekreacyjnych z udziałem niepełnosprawnych.

— Poszerzenie zakresu publikacji w mass mediach na temat ludzi niepełnosprawnych.

W rzeczywistości jednak postawy wobec upośledzonych umysłowo i poglądy na ich temat w dużym stopniu zależą od naszych ogólnych właściwości, cech charakteru i przyjętego systemu wartości. Musimy czasami krytycznie na siebie spojrzeć, wykazać dobrą wolę, chęć pomocy; poziom etyczny społeczeństw mierzy się bowiem stopniem akceptacji tych, którzy nie mogą w pełni się stać jednostkami użytecznymi i produktywnymi.

Bibliografia

Borzyszkowska H. (1997), Izolacja społeczna rodzin mających dziecko upośledzone umysłowo w stopniu lekkim, Gdańsk.

Gołka M. (1997), Mit jako zwornik kultury i polityki [w:] Z. Drozdowicz (red.), Mity. Historia i struktura mistyfikacji, Poznań.

Kruk-Lasocka J. (1990), Postawy społeczne wobec osób upośledzonych umysłowo i ich rodzin [w:] J. Sowa (red.), Niektóre psychospołeczne problemy w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Materiały z konferencji, Rzeszów 28-29.09. 1988, Rzeszów.

Ostrowska A. (1994), Niepełnosprawni w społeczeństwie. Postawy społeczeń-stwapolskiego wobec łudzi niepełnosprawnych (raport z badań), Warszawa. Schneider J. D. (1999), Współczesne badania nad stereotypami, Warszawa. Skorupka S., Anderska H., Łempicka Z. (red.) (1969), Mały Słownik Języka Polskiego, Warszawa.

Szymczak M. (red.) (1979), Słownik Języka Polskiego, Warszawa.