dalsze1

Nr 9. Wrzesień 1938 r.

498 -AUTO-

Dalsze szczegóły o niemieckim wozie ludowym

W Nr. 8 (sierpniowym) „Auta", zamieściliśmy szereg zasadniczych informacji dotyczących konstrukcji niemieckiego wozu ludowego, zwanego popularnie „KdF" (Kraft durch Freude). W międzyczasie ukazały się w niemieckiej prasie codziennej i fachowej dalsze szczegóły o tym wozie, które przedstawiają się następująco:

Silnik ma być 4-ro cylindrowy 4-ro taktowy, o pojemności cylindrów 1200 cm*, z górnymi zaworami. Chłodzenie zastosowano powietrzne, a to po pierwsze ze wzglądu na łatwość obsługi i bezpieczeństwo przy garażowaniu na mrozie.

Wyposażenie jest zupełnie dostateczno i obejmuje: piąte koło z dętką i gumą umieszczone w przednim bagażniku pod zamykaną maską, komplet narzędzi, pompkę, autom, wycieraczkę do przedniej szyby (podwójną). Na desce rozdzielczej umieszczono: szybkościomierz z licznikiem przejechanych kilometrów, włączniki do kierunkowskazu i wycieraczki, cztery lampki kontrolne (dwie zamiast amperomierza i manometru oraz dwie sygnalizujące

0    działaniu reflektorów i kierunkowskazu). Na ramie odwietrznika — przepisowe lusterko. Zmiana świateł na nłeoślepiające przy pomocy pedału.

„Road T e s t": próby drogowe dokonane z wozem „KdF'' w różnych warunkach atmosferycznych dały wyniki zadowalające. Jeżeli chodzi o zdolność pokrywania wzniesień, to przy obciążeniu 300 kg (+650 kg wagi własnej) wóz „KdF" na 1-szym biegu osiągnął szybkość maksymalną 20 km/godz. i pokonywał wzniesienia 32*. Na 2-gim biegu szybkość maksymalna wynosiła 40 km/godz., a spadek pokonany miał nachylenie 18*. Przy pomocy 3-go biegu „KdF" pokonywał spadki nawet 9* przy maksymalne! 65 km/godz. Na 4-ym biegu maksymalna szybkość wynosiła około 100 km/godz. Jest to jednocześnie szybkość podróżna, możliwa do utrzymania na większych odcinkach autostrady. W celu zapobieżenia nadmiernemu rozgrzaniu się silnika i oleju przy tak wielkich szybkościach — zastosowano chłodnicę olejową.

Trzeba dodać, że skrzynka biegów w „KdF* jest zblokowana z silnikiem.

Zużycie paliwa będzie wynosiło ok. 7 litrów na 100 km. Zbiornik umieszczony pod przednią maską (gdzie normalnie znajduje się silnik) będzie zawierał 25 litrów benzyny. Zużycie powyższe obliczono w przeciętnych, dobrych, warunkach drogowych.

Hamowanie: przy szybkości 40 km/godz., dro-ga hamowania, wynosi tylko 7 metrów (zawdzięczając małej wadze wozu i skutecznym hamulcom).

Przyśpieszenie: w ciągu 14 sekund „KdF" osiąga 60 km/godz. (przy starcie z miejsca)

Trwałość: próbne egzemplarze „KdF’ przeszły jakoby ponad 100 tysięcy km (co odpowiada 10 pełnym sezonom używania przez przeciętnego au-tomobilistę) bez^remontu

Rozmieszczenie siedzeń:    Dzięki spe

cjalnemu rozwiązaniu tylnego mostu i zawieszenia silnika, można było zaoszczędzić dużo miejsca, ale jednocześnie przesunąć siedzenie znacznie ku przodowi, tak że wypadły one całkowicie między osiami. (Nad tylną osią znajduje się bagażnik — nad przednią zbiornik paliwa). Taki układ zapewnia pasażerom spokojniejszą jazdę. Poza tym karoseria w ten sposób zbudowana odznaczać się ma większą stabilnością: wóz zachowuje się na zakrętach 1 przy szybkich skrętach zupełnie jednakowo zarówno w wypadku gdy jedzle nim jedna tylko osoba, jak

1    wtedy gdy jadą trzy osoby.

Zawieszenie: Wszystkie koła są niezależnie zawieszone. Wóz na zakrętach, dzięki odpowiedniej konstrukcji zawieszenia, nie przechyla się.

Wykończenie nadwozia: Kolor karoserii wszystkich modeli jest jodnakowy — ciemnoszaro-niebieski. Lakier ma być odporny na wpływy atmosferyczne (garaże pod latarnląl). Wszelkie części metalowe odpowiednio uodpornione na działanie rdzy. Przednia szyba nietłukąca się. Boczne szyby w drzwiach opuszczane. Lewe drzwi ryglowane — prawe zamykane na klucz. Wnętrze karoserii, dzięki umieszczeniu silnika z tyłu, nie Jest przegrzewane w lecie (co nieraz bardzo daje się we znaki w wozach z silnikiem z przodu). W zimie natomiast specjalne urządzenie doprowadza dowolne ilości gorącego powietrza ogrzewanego ciepłem silnika (a więc „KdF" jest pierwszym popularnym wozem z wmontowanym ogrzewaniem). Bagażniki: przedni i tylni umożliwiają zabranie jednej dużej walizy 1 kilku mniejszych.

Wymiary-. „KdF” zmieści się w garażu o wymiarach następujących: długość nieco więcej niż 4,20 m. szerokość 1,55 m, wysokość 1,55 m. Promień skrętu (najmniejszy) około S metrów, czyli że „KdF" zakręci łatwo w ulicy o szerokości 10 metrów.

WYNURZENIA DYREKTORA WYTWORNI „KdF’

NA TEMAT GOSPODARCZEGO I SOCJALNEGO ZNACZENIA WOZU LUDOWEGO

Jakób Werlln, dyrektor powstającej obecnie wytwórni wozu „KdF", ogłosił w czasopiśmie „Der Vier-jahresplan” interesujące wywody na temat wozu ludowego. Wywody te zatytułowano „Der wlrtschaf-liche und soziale Sinn des Volkswagens", mają na celu, rzecz prosta, usprawiedliwienie I uzasadnienie idei budowy wozu „KdF”. Dyr. J. Werlln twierdzi na wstępie, że już 25 lat temu idea wozu popularnego była wcielona w życie przez Henryka Forda, który pierwszy zrozumiał potrzobę dostarczenia samochodu rynkowi „małych ludzi" i zbudował swoją „Lizzie" (model „T”). Dziś, po długiej ewolucji, w czasie której wóz popularny powoli stawał się wozem luksusowym (także Ford „T” przekształcił się w... ósemkęl) — amerykańscy konstruktorzy znów pilnie pracują nad popularnym autem. Spadek sprzedaży zmusił fabrykanów do szukania nowych dróg. W pierwszym rzędzie nad wozem popularnym pracują: Ford, Chrysler i Nash. Dyr. Werlin twierdzi, że dążenie do zbudowania wozu popularnego jest najzupełniej naturalne i nie jest wynikiem jakiejś specjalnej polityki socjalnej czy gospodarczej. Ustawiczne dążenie człowieka do posiadania Idealnego pojazdu gwarantuje w dużym stopniu, że inne, drogie samochody będą również kupowane przez tych, którzy mają odpowiednie środki na ich utrzymanie i... kupno.

Dyr. Werlln podkreśla poza tym, że również i właściciel „KdF" z czasem, o ile pozwolą mu Jego finanse, napewno będzie chciał nabyć lepszy wóz (nowy lub używany).

Intcrresująca była rozirjowa dyr. Werlina z... Fordem. Było to w ubiegłym roku, kiedy „KdF" już się „urodził ’. a dyr. Werlin pojechał do Stanów przypuszczalnie na penetrację tamtejszego rynku 1 zbadanie nastrojów „konsttuktorsklch". Ford zapytany przez Werlina, co sądzi m. innymi, o silniku chłodzonym powietrzem, odrzekł, że motor taki „ma wielką przyszłoś ć". „A silnik umieszczony z tyłu?" — pytał dale) zaciekawiony Werlin—„M ay bee goo d", odrzokl Ford (może być dobry). Tu trzeba wspomnieć, że w międzyczasie Ford zgłosił patent właśnie na silnik umieszczony z tyłu, o czym swego czasu pisaliśmy. Chodzą słuchy. że nowy wóz Forda ma być wyposażony właśnie w silnik umieszczony z tyłu.