DSC00201 (2)

3. Wzarządzaniu strategicznym operuje stęprzeuc ngggp

sem czasu, podczas gdy zarządzanie bieżące bierze pod uwagę okresy krótkie.

4.    Z natury rzeczy zarządzanie strategiczne charakteryzuje większa ogdj. ność zadari i działali niż zarządzanie bieżące.

5.    Cechą charakterystyczną zarządzania bieżącego jest jego większa elastyczność niż zarządzania strategicznego i jego większa łatwość przpto-sowywania się do zmian warunków działania. Konieczne jest do lego stałe otrzymywanie bieżących i dokładnych informacji o sytuacji na ze wnątrz przedsiębiorstwa oraz w nim samym.

6. Zarządzanie strategiczne to domena przede wszystkim kierownictua naczelnego przedsiębiorstwa, podczas gdy zarządzanie bieżące reałizu-ją wszyscy kierownicy.

W zarządzaniu bieżącym stosuje się wiele różnych metod, mających pomóc w sprawnym i ekonomicznym przebiegu w przedsiębiorstwie procesów gospodarczych, a zwłaszcza procesów produkcyjnych. Poniżej wskazuje się na niektóre z nich.

We wszystkich przedsiębiorstwach stosuje się, w zależności od charakteru produkcji i innych czynników, różne systemy operatywnego planowania Planowanie to wiąże proces produkcyjny, dokonujący się w przedsiębiorstwo, ze sprzedażą wyrobów oraz zapewnia dopływ niezbędnych do produkcji czynników produkcji. Ponadto planowanie operatywne harmonizuje ze sobą przebieg poszczególnych, cząstkowych procesów produkcyjnych. Wyznacza ono zadania produkcyjne na krótkie okresy dla poszczególńych ogniw procesu produkcyjnego. W toku tego planowania często następuje bilansowanie pracochłonności projektów planów produkcyjnych z przepustowością poszczególnych maszyn i urządzeń produkcyjnych. W zależności od przyjętego systemu planowania korzysta się z różnych normatywów planistycznych, jak wielkość serii produkcyjnych, rytm produkcji, takt produkcji.cykl produkcji normy zapasów produkcji niezakończonej.

Jednym z najbardziej znanych narzędzi wykorzystywanych w bieżącym zarządzaniu są wykresy Gantta. Służą one w planowaniu do harmonizacji cząstkowych procesów produkcyjnych, a następnie do kontroli ich przebiegu oraz bieżącej regulacji.

W bieżącym zarządzaniu procesów bardziej złożonych, jak np. wywarzanie statków, stosuje się metody sieciowe. Polegają one na podziale całego procesu produkcyjnego na odrębne fazy i operacje, a nastąpnie wykreśleniu kolejności ich wykonania, terminów rozpoczęcia oraz zakończenia całości. Metody sieciowe pozwalają wśród setek czy tysięcy czynności składają-