•ej pory traktuje się je jako odrębną grupę plastydów o mało sprecyzowanej funkcji. ' “ ~
TTego i niebieskiego] wiązań chemicznych. Karotenoidy absorbuja promienie niebieskoliolctowe i przekazują uzyskaną energię na chlorofil. Ich obecność .zapobiega również fotooksydacji chlorofilu.
Chloroplasty reprezentują funkcjonalnie najbardziej rozwinięta onne plast.ydów. w których zachodzi proces loiasyiUCZyrNazywane są często ciałkami zieleni, ze względu na obecność zielonego barwnika - chlorofilu. Chloroplasty są wielkości około 5 mn. U roślin wyższych mają kształt so-ężewkowaty, a liczba ich w komórkach mezofilu może wynosić 30-500. Otoczone są podwó jną błoną. Błona zewnętrzna., poprzez tworzenie wypustek lub wgłębień, może wchodzić w bliski kontakt z innymi strukturantlircrmór-Towymi. Natomiast błona wewnei v/a\-a f.wprzy silnie rozwinięty, trójwymiarowy system lamellarny, w postaci ripjcowatych^Jub płaskich^ woreczków, zwanych tylakoiclami (ryc. 9). Tworzą one firana - zwartęjśtosy zbudowane z mniejszycli^w^zarysie okrągłych tylakoidów ifintergr a na> k ł ad aj ące się z tylakoidów większy eh, w vd ł u żon y eh, które luźim^rrzclfiegaja w stronue. Intergrana łączą poszczególne grana w jeden ciągły syslemTW błony tylakoidów wbudowane są barwniki zielone: chlorofil a i.chlorofil Ji^pomarańczowy karotgfl oraz żółty ksantofil jdwa ostatnie są barwnikami karotenoidowymi). f Iflorofilc niają 2JoTnosć-fi.hsorbcji energii świetlnej (zakres światła czerwo-przekształcania jej w postać, wysokoenergetycznych
otoczka
h
Ryc. 9. a schemat układu tylakoidów w chloroplaście, b fragment modelu przestrzennego układu tylakoidów (wg Weieraz Szweykowskich 1992, zmodyf.)