Image58 (3)

2. grupa - czasowniki o temacie spółgłoskowym (temat kończy się na spółgłoskę):

fiktfnomu pić % Ó wgrau - uśmiechać się

Ponadto występują czasowniki nieregularne - do tej grupy zaliczamy czasowniki "f 'bsuru (robić), M&kuru (przychodzić), fr< iku (iść), fo&aru (być, nieżywotne)

Należy zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie czasowniki, które należą do grupy pierwszej są zakończone na -eru lub -iru, ale również w grupie drugiej znajdują się czasowniki zakończone tak w formie słownikowej. Dwa czasowniki mogą brzmieć identycznie, ale różni je nie tylko znaczenie, lecz także sposób odmiany.

Na przykład:

jn-5 kiru zakładać, nosić (ubranie) - grupa 1 tyj -5 kiru ciąć - grupa 2

Kategorie gramatyczne

W języku japońskim każda kategoria gramatyczna jest wyrażona odrębnym morfemem. Morfemy dołączane są do tematu czasownika, a w przypadku, gdy łączymy je ze sobą, ich kolejność jest ściśle określona.

Na przykład:

L tz taberaremashita (został zjedzony) składa się z następujących morfemów: tabe - temat, Jeść” rare - strona bierna

maski - forma grzecznościowa (odmiana formy ~ma.su) la - czas przeszły

W przypadku czasowników grupy pierwszej morfemy dodaje się bezpośrednio do tematu:

fj^&taberu -    ^ tabemasu (forma

grzecznościowa)

z tabela (czas przeszły)

Odmiana czasowników grupy drugiej wymaga samogłoski (lub pólsylaby) między tematem a morfemem kategorii gramatycznej. Samogłoska ta zależy od morfemu, przy czym w niektórych przypadkach zachodzą oboczności:

ity Kkoku (pisać) -    kakimasu (forma

grzecznościowa) ^stz kaita (czas przeszły, zanik k)

Czasy

W języku japońskim istnieją dwa czasy: czas teraźniejszo-przyszły oraz czas przeszły. Czas teraźniejszo-przyszły ma formę identyczną z formą słownikową. Czas przeszły tworzy się poprzez tz -ta.

-117-