2. grupa - czasowniki o temacie spółgłoskowym (temat kończy się na spółgłoskę):
fiktfnomu pić % Ó wgrau - uśmiechać się
Ponadto występują czasowniki nieregularne - do tej grupy zaliczamy czasowniki "f 'bsuru (robić), M&kuru (przychodzić), fr< iku (iść), fo&aru (być, nieżywotne)
Należy zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie czasowniki, które należą do grupy pierwszej są zakończone na -eru lub -iru, ale również w grupie drugiej znajdują się czasowniki zakończone tak w formie słownikowej. Dwa czasowniki mogą brzmieć identycznie, ale różni je nie tylko znaczenie, lecz także sposób odmiany.
Na przykład:
jn-5 kiru zakładać, nosić (ubranie) - grupa 1 tyj -5 kiru ciąć - grupa 2
Kategorie gramatyczne
W języku japońskim każda kategoria gramatyczna jest wyrażona odrębnym morfemem. Morfemy dołączane są do tematu czasownika, a w przypadku, gdy łączymy je ze sobą, ich kolejność jest ściśle określona.
Na przykład:
L tz taberaremashita (został zjedzony) składa się z następujących morfemów: tabe - temat, Jeść” rare - strona bierna
maski - forma grzecznościowa (odmiana formy ~ma.su) la - czas przeszły
W przypadku czasowników grupy pierwszej morfemy dodaje się bezpośrednio do tematu:
fj^&taberu - ^ tabemasu (forma
grzecznościowa)
z tabela (czas przeszły)
Odmiana czasowników grupy drugiej wymaga samogłoski (lub pólsylaby) między tematem a morfemem kategorii gramatycznej. Samogłoska ta zależy od morfemu, przy czym w niektórych przypadkach zachodzą oboczności:
ity Kkoku (pisać) - kakimasu (forma
grzecznościowa) stz kaita (czas przeszły, zanik k)
Czasy
W języku japońskim istnieją dwa czasy: czas teraźniejszo-przyszły oraz czas przeszły. Czas teraźniejszo-przyszły ma formę identyczną z formą słownikową. Czas przeszły tworzy się poprzez tz -ta.
-117-