Image58 (3)

2. grupa - czasowniki o temacie spółgłoskowym (temat kończy się na spółgłoskę):

fikttnomu pić % Ó wgrau - uśmiechać się

Ponadto występują czasowniki nieregularne - do tej grupy zaliczamy czasowniki <5 suru {robić), Mi) kuru (przychodzić), fr < i ku (iść), hiaru {być, nieżywotne)

Należy zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie czasowniki, które należą do grupy pierwszej są zakończone na -eru lub -iru, ale również w grupie drugiej znajdują się czasowniki zakończone tak w formie słownikowej. Dwa czasowniki mogą brzmieć identycznie, ale różni je nie tylko znaczenie, lecz także sposób odmiany.

Na przykład:

^!f i> kiru zakładać, nosić (ubranie) - grupa 1 tyj i> kiru ciąć - grupa 2

Kategorie gramatyczne

W języku japońskim każda kategoria gramatyczna jest wyrażona odrębnym morfemem. Morfemy dołączane są do tematu czasownika, a w przypadku, gdy łączymy je ze sobą, ich kolejność jest ściśle określona.

^ ty tl- Ś; L tz taberaremashita (został zjedzony) składa się z następujących morfemów: tabe - temat, Jeść” rare - strona bierna

mashi-forma grzecznościowa (odmiana formy masu) ta - czas przeszły

W przypadku czasowników grupy pierwszej morfemy dodaje się bezpośrednio do tematu:

it^itaberu -    tabema.su (forma

grzecznościowa)

'$j'^<fitabeta (czas przeszły)

Odmiana czasowników grupy drugiej wymaga samogłoski (lub półsylaby) między tematem a morfemem kategorii gramatycznej. Samogłoska ta zależy od morfemu, przy czym w niektórych przypadkach zachodzą oboczności:

ii¹ < koku (pisać) -    kakimasu (forma

grzecznościowa) jtyl' tz kaita (czas przeszły, zanik k)

Czasy

W języku japońskim istnieją dwa czasy: czas teraźniejszo-przyszły oraz czas przeszły. Czas teraźniejszo-przyszły ma formę identyczną z formą słownikową. Czas przeszły tworzy się poprzez tz -ta.

-117-