koniugacja łacina 2

9

Do koniugacji I należą czasowniki, których temat czasu teraźniejszego kończy się na -a, a bezokolicznik na -are, np.: narro, narrare — opowiadać; laboro, laborare — pracować.

Do koniugacji H należą czasowniki, których temat czasu teraźniejszego kończy się na -e, a bezokolicznik na -ere, np. video, videre — widzieć, studeo, studere — studiować.

Do koniugacji ID (spółgłoskowej) należą czasowniki, których temat kończy się na spółgłoskę, a infinitivus na -ere, np.:

scribo, scribere, scripsi, scriptum — pisać disco, discere, didfci uczyć się

W infinitiwie między tematem czasownika a końcówką bezokolicznika -re występuje spójka -e-.

Do koniugacji IV należą czasowniki, których temat kończy się na 4, a infinitivus na -ire, np.:

sen tło, sentlre, sensi, sensum — czuć sdo, scire, scivi, scitum — wiedzieć

O» mmii i a