9
WSTĘF
kopie oddał do druku. Otół ton do druku przeznaczony manuskrypt mógł zawierać zmiany wprowadzono przez samego autora. Niezależnie od togo Słowacki mógł modyfikować gdzie* niegdzie tekst w korekcie autorskiej. Po sporządzeniu znanego dziś ozystopiiru nastąpiły jeszcze dwa dalsze stadia, dające możliwość ingerencji twórcy. Ni© wszystko więc, czym druk różni zię od znanej wersji rękopiśmiennej, musi być ozy to pomyłką drukarską, czy przekształceniem odbiegającym od łntencyj poety.
Akt IX w autografie kończy zię wierszom:
Złoto kalety zfteteca... rtetw jest imuriędaein.
Wydrukowano wiersz inny:
Przy tej karasie iMw zdaje «śf ■>—ięiltaia.
OozridioK* nie drukarz skomponował wiersz nowy.
Grabiec powitany na aeioie jako król prawowity woła według manuskryptu:
A# będą jak azotawy ww pśl latari>kz A pśl stawa... bA...
Znowu nie drukarz zmienił te słowa a* powiedzenie znacznie lepiej odpowiadające itfłswi Grabca:
Za aśa eśarwą tsżau #4 Was abeUtz Ptewąl Ca aa dsłwł*}
Bezbłędność dwu wersyj yjnugi w każdym przypadku rozważeni* gruntownego, J^1***- jest jaj iródio. Nie wolno, pierwszeństwo przyznając autografowi, przekreślać ostatecznej intencji autora. Okazuje się więc, ta nie ma takiego tekstu liallmifwy, który by pozwalał na wierną reprodukcję. Wydanie naukowe dać musi — trzeci tekst, skonstruowany na podstawie oba równorzędnych tekstów autentycznych.
Będzie to tekst oparty na pierwodruku, ale poprawiający go, o ile tego wymaga zestawienie z autografem lub niekiedy — sama logika utworu.
Zaczerpnięte s manuskryptu poprawki obejmują rólu© kategorie, o różnym stopniu pewności po do lob istotnego uprawnienia.
Pierwsza kategoria to dodatki lub zmiany w zakresie objaśnień scenicznych. Jeżeli tekst autografu zgadza się z logiką utworu, można wtedy uważać różttioe między druidem a rękopisem za wyniki przeoczenia.
W akcie X po wyszukanej odpowiedzi Balladyny na pytanie Kirkora: „Czy mnie kochaeief*' następują słowa (w. 707—7OS):
li Dseydejee* maaw tyofc dwu psjrkbśśw nwuiąl jaż E. Ba* wy i w iw ,