img009 (16)

klasyfikacja faz ciekłych, gdy* ich własności nie zmieniają się w sposób ostry i wyraźny.

Ciecze stosowane jako fazy nieruchome można ogólnie podzielić na:

-    fazy niepolarne — duża selektywność dla związków niepolarnych (skwalan, apiezony, nujol),

-    fazy średnio polarne - rozpuszczają dobrze związki polarne i niepolarne (oleje silikonowe, smary silikonowe),

-    fazy polarne - duża selektywność dla związków polarnych <carbowaxy, reoplex, citroflex).

Wybór fazy stacjonarnej opiera się głównie na przesłankach empirycznych. Polarność fazy ciekłej jest najważniejszym parametrem decydującym o jej selektywności. Dlatego można wyprowadzić następujące uogólnienia:

-    na niepolarnych fazach ciekłych substancje niepolarne rozdzielają się w kolejności wzrastania ich temperatur wrzenia,

-    na niepolarnych fazach ciekłych substancje polarne są wymywane szybciej, niż substancje niepolarne o tej samej temperaturze wrzenia,

-    na polarnych fazach ciekłych substancje niepolarne są wymywane szybciej, niż substancje polarne o tej samej temperaturze wrzenia, czyli im większa jest polarność fazy ciekłej, tym dłużej jest zatrzymywana substancja polarna w porównaniu z substancją giepolarną.

DETEKTORY

Detektory 'chromatograficzne służą do ilościowej rejestracji rezultatów rozdziału chromatograficznego. Wielkość sygnału detektora powinna być proporcjonalna do stężenia substancji w gazie nośnym, tzn. sygnał powinien być liniowy. Dobry detektor musi posiadać szereg cech, z których najważniejsze to:

-    duża czułość i wykrywalność,

-    odtwarzalność sygnału,

-    szeroki zakres liniowości wskazań,

-    niski poziom "szumów" linii zerowej,

-    stały i możliwie szybki czas detekcji,

-    niewielka martwa objętość retencji.

Detektory można podzielić na dwie grupy: detektory stężeniowe i detektory masowe (strumieniowe). Detektory stężeniowe mierzą stężenie substancji w gazie nośnym. Wielkość sygnału S tych detektorów określa wzór

S = k c

gdzie: k^ - współczynnik proporcjonalności,

c — stężenie substancji w gazie nośnym.

Detektory masowe mierzą masę przepływających przez nie oznaczanych składników. Wielkość sygnału S tych detektorów określa wzór

S = k F c

m o

gdzie: k^ - współczynnik proporcjonalności,

F^ - objętościowa prędkość przepływu gazu nośnego, c - stężenie substancji oznaczanej.

FTzykładem detektorów stężeniowych:^! są katarometry, a detektorów masowych - detektory jonizacyjne. ‘

Detektory chromatograficzne można podzielić także na: detektory uniwersalne (niespecyficzne) i selektywne (specyficzne). Detektory uniwersalne reagują na każdy rozdzielany składnik mieszaniny. Detektory selektywne charakteryzują się dobrą czułością w stosunku do określonych grup związków. W przypadku analizy mieszaniny związków różnych typów bardziej pożądany jest detektor uniwersalny, natomiast w przypadku poszukiwania określonego związku lub grupy związków, stosuje się detektory selektywne. Wybór odpowiedniego detektora zależy od zadania analitycznego jakie należy rozwiązać.

Detektor termokonduktometryczny (katarometr—thermal conductiyity detector)

Zasada działania katarometru polega na wykorzystaniu wrażliwości oporników na małe zmiany temperatury. Zasadniczym elementem

23