img326 (2)

-    Pasuje - odparłem - tylko żebyś się nie śmiał, kiedy będę próbował wstać.

Uśmiechnął się szeroko.

-    Żyj tak, jak musisz żyć, kochanie. Tak śpiewał Chuck Berry

•: sześćdziesiątym dziewiątym.

Ustawiłem się obok pustego fotela i odmówiwszy w myślach krótką modlitwę, klapnąłem na siedzenie. Miałem, jak zawsze, przechył na iewo, żeby oszczędzać chore biodro. Nie trafiłem prosto w cel, ale chwyciwszy za poręcze, odepchnąłem się zdrową nogą, tak że fotel tylko się zachwiał. Miesiąc temu wychrzaniłbym się razem z nim, ale teraz byłem już silniejszy. Wyobraziłem sobie, jak Kathi Green bije mi brawo.

-    Nieźle, Edgarze - pochwalił Wireman. - Czy może Eddie?

-    Jak chcesz, tak zwij. Reaguję i na to, i na to. Można wiedzieć, co masz w tym dzbanku?

-    Zieloną herbatę z lodem - obwieścił. - Bardzo orzeźwiającą. Skosztujesz?

-    Z rozkoszą.

Wireman napełnił moją szklankę i dolał sobie do pełna. Herbata miała kolor bladozielony. O wiele zieleńsze były jego oczy, zaplątane w delikatną sieć zmarszczek. Włosy - czarne, srebrzące się na skroniach i cał-kiem długie. Kiedy rozwiał je wiatr, dostrzegłem bliznę na jego prawej skroni, tuż pod linią włosów. Miała kształt monety, ale była mniejsza niż moneta. Wireman był tego dnia w kąpielówkach; zauważyłem, że no-;i ma tak samo opalone jak ręce. Wyglądał na człowieka, który dba ? kondycję, ale wydało mi się jednocześnie, że jest jakby zmęczony.

-    Twoje zdrowie, muchacho. Udało ci się wreszcie.

-    Niech będzie - zgodziłem się. - Moje zdrowie.

Stuknęliśmy się szklankami i wypiliśmy. Smak zielonej herbaty znalem i lubiłem, ale to był wprost niebiański napój - jakbym pił chłodny jedwab, z najdelikatniejszą nutką słodyczy.

-    Czujesz miód? - zapytał Wireman i uśmiechnął się, kiedy przytaknąłem. - Nie wszyscy potrafią go wyczuć. Dodaję tylko jedną łyżkę stołową na cały dzbanek. Podkreśla naturalną słodycz zielonej herbaty. Nauczyłem się tego, kiedy pływałem jako kuk na trampie po chińskich morzach. - Uniósł szklankę i spojrzał przez nią, mrużąc oczy. - Walczyliśmy z piratami i pod niebem tropików braliśmy obce, śniade kobiety.

-    Wyczuwam nutkę ścierny, panie Wireman.

Zaśmiał się serdecznie.

131