img448

oczu znajdują się maleńkie oszklone otwory, przez które garncarze obserwują jaki jest ogień w komorze. Palenie trwa tak długo, aż uzyska kolor „biały”. Garncarze palą drzewem olchowym, brzozowym i sosnowym. Najlepsze drewno podkładane jest na koniec palenie, by dobrze wypalić górne części wyrobów. Wszyscy garncarze zdobią swoje wyroby. Stosują ornament malowany i plastyczny. Przeważnie malują na naczyniach linie proste, rzadziej faliste pędzelkiem umaczanym w pobiałce. Ornament plastyczny występuje w postaci linii falistych rytych rogiem szyńca, drewienkiem lub paznokciem. Tak oto wygląda wyrób naczyń na Kujawach.

Inną formą realizowania się artystycznego społeczności wiejskich było garncarstwo. W regionie łódzkim nigdy nie osiągnęło ono nazbyt wysokiego poziomu, ale było niewątpliwie nieodłącznym składnikiem jego kultury. Pod względem ośrodków oraz liczby warsztatów w całym rejonie dominowało Sieradzkie. Produkowano tam zarówno ceramikę użytkową jak i zabawki dla dzieci. Ceramikę sieradzką cechuje zdobienie pobiałką oraz glazurowanie w kolorze jasno i ciemnobrązowym, zielonym lub kremowym. Typowy motyw zdobniczy stanowi ornament pasowy w postaci linii dookolnych i biegnącej między nimi linii falistej. Obecnie garncarstwo, podobnie jak i pozostałe rodzaje działalności artystycznej polskiej wsi, zanika. Artystyczny odłam tej dziedziny sztuki utrzymuje się jedynie dzięki odbywającym się cyklicznie konkursom