46 'Uf. Metody wychowania
Kotłowski K., Aksjologiczne podstawy teorii wychowania moralnego, Warszawa 1976.
Kotarbiński T., O pojęciu metody, Warszawa 1957.
MUSZYŃSKI H., Zarys leońi wychowania, Warszawa 1977.
PlOTROWJAK E.,Metody wychowania, [w:] A. TCHORZEWSKI (red.), Wychowanie w kontekście teoretycznym, Bydgoszcz 1993.
Strei.au J., Jurkowski A., Putkiewicz Z., Podstawy psychologii dla nauczycieli, Warszawa 1977.
Wojnar 1., Teoria wychowania estetycznego, Warszawa 1976.
W teorii i praktyce pedagogicznej znanych jest wiele form pracy wychowawczej. Niektóre z nich stosowane są systematycznie przez wychowawców, inne tylko okazjonalnie. Dla wychowawcy ważne jest uświadomienie sobie, jaki cel chce osiągnąć, wprowadzając określoną formę wychowania.
ZaJfonny wychowania, można uznać „bliżej skonkretyzowane sposoby postępowania wychowawczego, czy U są one bardziej szczegółowym, a niekiedy wręcz drobiazgowym opisem metod wychowania, ukazują praktyczne ich zastosowanie w działalności pedagogicznej” (M. Łobocki 1992, s. 99).
Formy "wychowania określa się też jako* techniki wychowawcze (M. Łobocki 1990, s. 8), odnoszące się do pracy indywidualnej, zespołowej i zbiorowej z uczniami.
M. Łobocki [ibid., s. 11) proponuje różnorodne formy pracy wychowawczej, m.in. formy oddziaływań: werbalnych, niewerbalnych oraz doraźnych. Oparte są one na formach zbliżonych do oddziaływań psychoterapeutycznych, dostosowanych do potrzeb i możliwości uczniów oraz ich sytuacji szkolnej.
1. Formy oddziaływań werbalnych
Polegają one na słownych, czyli werbalnych interakcjach między nauczycielem a uczniami oraz między samymi uczniami. Można tu wyodrębnić technikę „burzy mózgów", techniki sondażu opinii o uczniach, technikę swobodnych tekstów i trening spotkaniowy.
mósgów n*F '.'«-T-^0sS
Technikę tę wykorzystuje się najczęściej podczas poszukiwania rozwiązania problemu, który budzi zaciekawienie większości grupy. Po postawieniu (zgłoszeniu) pytania lub problemu grupa bez zastanowienia podaje propozycje, które przychodzą im do głowy.