IMG28

O realizacja podręcznika lub materiału dydaktycznego, a nie podstawy programowej,

O brak wiary we własną kreatywność,

O ograniczenia lokalowe, sprzętowe oraz techniczne,

O niewielkie wykorzystanie elektronicznych środków technicznych,

O przesyt krótkimi formami szkoleniowymi,

O brak zainteresowania specjalistyczną literaturą oraz branżowymi czasopismami.

jednak spora liczba nauczycieli - co szczególnie należy podkreślić - postuluje:

O chęć pracy bez tzw. podręcznika,

O krzyżowanie metod i technik,

O nakierowanie procesu edukacyjnego na aktywność, kreatywność i zmysły dzieci,

O szersze wykorzystanie edukacji artystycznej, w tym zabaw muzyczno-ruchowych,

O wykorzystanie pedagogiki zabawy, form terapii, aktywnych metod nauczania,

O szersze włączenie społeczności lokalnej, otaczającej przyrody oraz dziedzictwa kulturowego do procesu wychowawczego,

O chęć uczestniczenia w formach doskonalenia zawodowego, nakierowanych na aktywną i kreatywną pracę. Powyższe postulaty napawają optymizmem i winny być wzmocnione - a jak wiemy już częściowo zostały - poprzez priorytety oraz doskonalenie zawodowe nauczycieli.

Tajne nauczanie

Jednym z podstawowych czynników hamujących wdrożenie nowej reformy, jak wynika z naszych rozmów z nauczycielami wychowania przedszkolnego, jest poziom świadomości rodziców. W jednej z gmin Dolnego Śląska spotkaliśmy się z kuriozalną sytuacją: rodzice po zapoznaniu się z założeniami nowej reformy postanowili wymusić na nauczycielach podwójne nauczanie: Reforma reformą, ale my chcemy, aby dzieci uczyły się pisać i czytać, by, jak pójdą do szkoły nie były gorsze od innych, aby szybciej uczyły się w szkole.

Rozumiejąc sytuację nauczycieli, że muszą wdrażać nową podstawę programową, rodzice zaproponowali tzw. tajne nauczanie, czyli realizację podstawy na papierze (w dokumentach przedszkola), a w rzeczywistości pracę dydaktyczną z 5- i 6-latkami bez zmian, tak jak to było dotychczas. Świadomość tą potwierdza większość wypowiedzi na forach internetowych dla rodziców. Warto w tym miejscu przytoczyć kilka z nich:

■ U nas w przedszkolu program zerówkowy przerabiały 5- i 6-latki, przy czym 6-latki są regularnie odpytywane, a ich młodsi koledzy na zasadzie dobrowolności, czyli jak się zgłosi dziecko.

Z naszej grupy tylko jedno dziecko z rocznika 2003 pójdzie do szkoły. Wiedzę będzie miał taką samą, jak inne dzieci. To zdolny chłopczyk i tylko dwa tygodnie młodszy od mojego, choć dzieli ich rocznik. Uważam, że jego mama słusznie robi, na pewno w szkole sobie poradzi. Tylko dlaczego nasze dzieci jeszcze raz mają powtarzać zerówkę w szkole? To jest chore.

m leśli rodzic ma choć trochę oleju w głowie, to nie pośle dziecka po pięciolatkach prosto do szkoły. Gdyby mój syn chodził teraz do pięciolatków, to nie posłałbym gp do szkoły, tylko do zerówki. Dla mnie proste.

■    Wybrałaś dla swojego dziecka zerówkę, gdyż posyłasz je jako sześciolatka do szkoły. Niestety Twoje dziecko równiei nie uniknie powtarzania materiału, gdyi w roku szk.2009/2010 pierwsze klasy będą szły nową podstawą programową i od nowa będą uczyły się literek i liczyć, czyli tego samego, czego uczyły się już

T. Dzień te nie będą w pierwszej klasie szły starym pro-y. przystosowanym dla dzieci po zerówce, tylko nowym p-vgr;::ir» ;•    dla dzieci bez zerówki.

■    Niestety też jestem przerażona tą retw rn.    * cko jest ze

stycznia 2002 roku, pisze i czyta, odejmuje i    zakresie do

dwudziestu, zeszystko to co będzie musiała umieć za rok po pierwszej klasie. Myślę, że niestety nie będzie chętnie siadała do odrabiania pracy domowej, ile razy można uczyć się tego samego.

■    Wigra napisała o sytuacji 6-latków, które w tym roku przerabiają jeszcze STARY program. Czyli uczą się literek, jej dziecko od września 2009 pójdzie jako 7-latek do I klasy i będzie przerabiało NOWĄ podstawę programową (o wymaganiach obniżonych, przewidujących w I klasie pobyt 6-latków bez takiego przygotowania, jakie po raz ostatni uzyskają w tym roku dzieci kończące przedszkole). Czyli będzie się uczyło... literek. I to właśnie ją martwi.

7-łatki, które we wrześniu tego roku rozpoczną naukę w I klasie dostaną sygnał „szkoła jest nudna " i mogą przegapić moment, kiedy trzeba się będzie czegoś jednak zacząć uczyć (bo niepostrzeżenie skończy im się zasób wiedzy/ umiejętności wyniesionych ze starej „zerówki”).

W większości przytoczonych wrpisów i w materiale zebranym podczas zajęć brak jest obecności rozwijania postaw, zachowań społecznych, umiejętności manualnych i ruchowych, aktywności artystycznej. Tych wszystkich elementów, które mają istotny wpływ na rozwój psychofizyczny i intelektualny młodego człowieka. Mamy nadzieję, że nie jest to tendencja ogólnopolska, lecz nadzieja - jak wiemy - może być złudna.

Pedagogizacja Rodziców

Jednym z najważniejszych elementów wsparcia nowej reformy oraz jej właściwej realizacji, jest według autorów, opracowanie ogólnopolskiego programu pedagogizacji rodziców. Młodzi rodzice w obawie o zdrowie dziecka dość często zabraniają mu naturalnych zachowań i działań, np. skakania na jednej nodze, zwisania na drabinkach, nie oferując w zamian wspólnych zabaw fizycznych. Nie radzą sobie z uspołecznieniem dzieci, kanalizacją emocji, ukazaniem właściwych wartości. Bezstresowe wychowanie stało się nie tylko modnym hasłem, lecz niewłaściwie rozumianym wychowaniem dzieci. Rodzice nie rozumieją założeń nowej podstawy programowej, wręcz jej się bojąc. Potwierdza to chociażby fakt obawy rodziców przed zapisywania dziecka sześcioletniego do pierwszej klasy, jak podaje Gazeta Wyborcza - procent sześciolatków w piewszych klasach w wielu miastach jest bardzo niski, na poziomie 2-4%.

Mamy nadzieję, że powyższe refleksje i pytania, zachęcą do dyskusji nad zagrożeniami związanymi z efektywnym wdrażaniem nowej reformy oraz przyczynią się do działań na rzecz systemowej pedagogizacji rodziców (realizowanej przez różnorodne instytucje, organizacje oraz autorytety i edukacyjne media).

■ PIOTR KAJA ANDRZEJ PEĆ

PLATFORMA EDUKACYJNA WWW.ŁDCSKRtPT.PL

Mittlprwdukola.pł