l4 4

impulsowe, musza być jednak stosowane specjalne metody obróbki sygnału pomiarowego.

Stroboskop błyskowy jest przyrządem pomiarowym służącym do pomiaru prędkości obrotowej; bywa także stosowany do pomiaru częstotliwości wibracji, przyspieszenia kątowego, fazy, obserwacji pracujących elementów w zwolnionym tempie. Pomiar prędkości obrotowej z jego zastosowaniem polega na krótkotrwałym okresowym oświetlaniu przez lampę błyskowa stroboskopu badanego obiektu i ustaleniu takiej częstotliwości błysków, aby uzyskać pozornie nieruchome położenie obiektu. Oznacza to, iż badany obiekt jest oświetlany przez stroboskop zawsze w tym samym położeniu kątowym, co można uzyskać przez zrównanie się obu częstotliwości (błysków i obiektu badanego) lub w sytuacji, gdy jedna z nich jest wielokrotnością drugiej: gdy częstotliwość błysków jest n-krotnie mniejsza od częstotliwości obrotów obiektu także pojedynczy obraz nieruchomy, zazwyczaj jednak o widocznie słabszej intensywności; w sytuacji odwrotnej obraz wielokrotny. Jednoznaczność odczytu osiąga się m.in. przez zastosowanie odpowiednich tarcz stroboskopowych (np. tarcza zastosowana w ćwiczeniu). Dla upewnienia się , ze częstotliwość mierzona jest prawidłowo, zaleca się po uzyskaniu stabilnego obrazu dwukrotne zwiększenie częstotliwości błysków. Powinno to prowadzić do ustawienia częstotliwości harmonicznej charakteryzującej się powstaniem podwójnego obrazu obserwowanego znacznika. Znacznik wykorzystywany do obserwacji obracającego się obiektu może posiadać znikoma masę, nie obciąża on wówczas badanego obiektu. Dokładność pomiaru, tak jak we wszystkich metodach zerowych, zależy wówczas od dokładności wzorca a wiec od dokładności odczytu częstolliwości generatora stroboskopu.

Metoda z zastosowaniem przetwornika fotoelektrycznego polega na pomiarze częstotliwości sygnału generowanego przez przetwornik, a uzyskanego na skutek oświetlenia fotoczulego elementu przetwornika zmodulowanym przez wirujący obiekt strumieniem światła. W zastosowanym w ćwiczeniu przetworniku źródło światła znajduje się w jednej obudowie z detektorem promieniowania , którym jest fotodioda. Modulacje uzyskuje się przez zmianę współczynnika odbicia światła (malowanie powierzchni obiektu specjalnymi farbami) lub tez stosowanie tarczy modulatora i przerywanie drogi światła padającego na przetwornik, W ćwiczeniu wykorzystano te pierwsza metodę umieszczając na osi silnika tarczę odbijając światło generowane przez przetwornik fotoelektryczny. Bezpośredni odczyt w obrotach na minutę można uzyskać, gdy jeden obrót wirującego elementu generuje 60 impulsów. Metoda ta umożliwia pomiar prędkości obrotowej w bardzo szerokim zakresie, do kilkuset tysięcy obr/min. Zastosowanie tarczy modulatora może w istotny sposób obciążać mechanicznie badany obiekt, co jest widoczne przy dynamicznych zmianach prędkości obrotowej obiektu, szczególnie w momentach rozruchu i zatrzymywania. Dokładność pomiaru zależy od dokładności zastosowanego licznika i od błędu

Wyj 3. Układ do parniom prędkości obrotowej prądnicą tachometryczną 4. Potooptyczny przetwornik obrotowo-impuisowy

4.1 Pomiar rozdzielczości przetwornika CPPC-50.

Połączyć układ pomiarowy jak na rysunku 4. Obracać ręcznie oś silnika. Posługując się wskazaniami licznika impulsów (MK200 - kanał Y), oraz pomocniczo wskazaniami przetwornika Graya (MK20O - kanał X) określić liczbę impulsów ha 1 obrót dla przetwornika CPPC-50.

Rys 4. Układ do badania przetworników impulsowych rewersyjnego CPPC-50 i przetwornika z kodem Graya (stan przetwornika z kodem Graya wyświetlany jest na wyświetlaczu licznika na kanale X, a przetwornika CPPC-50 na kanale YJ

4.2 Pomiar parametrów dynamicznych przetwornika CPPC-50

Połączyć układ jak na rysunku Zwiększając napięcie zasilające silnik w celu zwiększenia prędkości obrotów i obserwując sygnały na wyjściach przetwornika wyznaczyć graniczne częstotliwości obu kanałów. Dla wybranej wartości napięcia zasilającego silnik określić jego prędkość obrotową i przerysować z oscyloskopu przebiegi z obu kanałów. Określić czas trwania impulsów ti, czas