możemy wyróżnić rehabilitację leczniczą, pedagogiczną, psychologiczną, społeczną i zawodową.
• Sport inwalidów
Zajmuje się ustaleniem ogólnych zasad nauczania dzieci z odchyleniami od normy, nie wkracza więc w problematykę szczegółowej dydaktyki i metodyki nauczania dzieci z różnymi rodzajami upośledzeń, jak np. dydaktyki specjalnej głuchych, niewidomych.
• Cel ortodydaktyki -
Dostosowanie procesu nauczania do indywidualnych możliwości i potrzeb psychofizycznych jednostki. Ortodydaktyka jest częścią dydaktyki ogólnej, dlatego zasady te mają zastosowanie w nauczaniu specjalnym, natomiast niekoniecznie znajdują zastosowanie w nauczaniu dzieci zdrowych.
• 6 głównych zasad ortodydaktyki
1. Zasada życzliwej pomocy : Powinna znaleźć zastosowanie w kształceniu każdego
dziecka i zdrowego i niepełnosprawnego. Celem nadrzędnym działania ortodydaktycvznego jest zdobycie zaufania oraz wzbudzenie wiary we własne siły . Życzliwość w stosunku do dziecka przyczynia się do wytworzenia korzystnej atmosfery wychowawczej, wyzwala pozytywne dążenia i sprzyja rozwojowi zainteresowań. Powinna również dotyczyć środowiska rodzinnego , rówieśniczego rówieśniczego nie tylko terenu szkoły czy zakładu pracy 'i
dominat emocjonalny/ Polega na dobrym nastawieniu do pracy, a przez to wzmocnieniu ogólnej motywacji, co wpływa korzystnie na efektywność i wydajność pracy
3. Zasada aktywności w nauce: Aktywne uczestnictwo każdego dziecka
niepełnosprawnego w procesie nauczania warunkuje poziom uzyskanych w tym procesie wyników. Ma wpływ na:
- rozwój zainteresowań
- szybsze rozumienie treści programowych
- trwalsze i łatwiejsze zapamiętywanie przerobionego materiału.
Dzieci z niektórymi rodzajami upośledzeń cechują się dużym poziomem onieśmielenia, stanami lękowymi oraz słabszą wydolnością systemu nerwowego. Ta zasada powinna być ukierunkowana na te dziedziny, w których najostrzej występują zahamowania, a więc np. na dzieci głuche, jąkające .
4. Zasada dominacji wychowania nad nauczaniem: Wychowanie oraz nauczanie w procesie rewalidacyjnym to dwa elementy, z których wychowanie jest składnikiem dominującym. Wychowanie ma większe znaczenie, ponieważ efekty kształcenia jednostek niepełnosprawnych w dużej mierze zależą od efektów pracy wychowawczej
5. Zasada indywidualizacji: Zadania przygotowane dla dzieci muszą być dostosowane do możliwości dzieci słabszych i zdolniejszych. Dostrojenie się do stereotypów jednostki poprzez zastosowanie indywidualizacji powoduje znacznie szybsze osiągnięcie założonych celów programowych. Gruntowna znajomość stopnia rozwoju fizycznego, psychicznego, rodzaju potrzeb, oczekiwań, stopnia socjalizacji jest podstawą właściwie rozumianej i realizowanej indywidualizacji
2