MT83 02b

Silniki molocvkla Sokół 1000

Silniki były produkowane w Zakładach Mechanicznych „Ursus" (w podwarszawskich Czechowicach), wchodzących w skład PZInż.

Podwozia motocykli, wózki boczne i montaż pojazdów wykonywano w Oddziale Motocykli Fabryki Samochodów Osobowych i Półciężaro-wych PZInż. w Warszawie przy ul. Terespotskiej 36. Opierano się przy tym na wyrobach sporej systematycznie wzrastającej, grupy krajowych wyspecjalizowanych kooperantów. W bardzo niewielkim stopniu korzystano z elementów pochodzenia zagranicznego. które jednak w końcowym okresie wytwarzania, (zwłaszcza po 1936 roku) ograniczono w zasadzie do łożysk tocznych. W toku produkcji uległy modernizacji niektóre elementy pojazdu, m.in. ilość i rodzaj pomp olejowych (przy zachowaniu systemu smarowania pod ciśnieniem), system zapłonowy - w nowszych modelach wg planu powyżej numeru silnika 849, zastosowano podwójną (dwuiskrową) cewkę zapłonową eliminując rozdzielacz zapłonu oraz system zmiany świateł drogowych - motocykle z pierwszych serii miały sterowany linką mechaniczny przełącznik, opuszczający snop światła jednowłóknowej żarówki

CWS M 111 - Sokół 1000 opuszczał fabrykę wyłącznie z bocznym wózkiem, także konstrukcji PZInż. (nadwozie wg projektu inż. Stanisława Panczakiewicza). Tylko niewielka część pojazdów zasilała rynek cywilny (prywatni użytkownicy i poczta -motocykle pocztowe z wózkiem o specjalnej konstrukcji), bowiem głównym odbiorcą motocykli było wojsko „Sokoły" były wykorzystywane jako pojazdy łącznikowe i rozpoznawcze. a także jako ruchome punkty ogniowe, wyposażone - w zależności od potrzeb - w karabiny maszynowe różnych rodzajów

W celu polepszenia - nie najgorszych zresztą - własności terenowych. wprowadzono napęd także bocznego koła wózka. Seria informacyjna terenowych „Sokołów" 1000 nosiła oznaczenie M 121. Produkcji jednak nie rozpoczęto. Motocykle typu M 121 będą przedstawione w jednym z następnych numerów.

CWS M 111 i Sokoły 1000 nie były motocyklami o awangardowych rozwiązaniach konstrukcyjnych, jednakże ze względu na swoją niebywałą trwałość i terenowe przełożenie skrzyni biegów spisywały się znakomicie w ówczesnych ciężkich warunkach drogowych.

PZInż. dodawały do motocykla, obok normalnego zestawu narzędzi, także wyposażenie dodatkowe, m.in. szybkościomierz z licznikiem kilometrów. zegar godzinowy ośmiodniowy.

lusterko, sygnał pneumatyczny ręczny, szperacz, osłony na nogi i wiatro-chron do wózka, a także kompletne koło zapasowe

Jan Tarczyński

-5-

Dane techniczne motocykla CWS M 111 z lat 1934-1935

/

Silnik: dwucylindrowy w układzie widlastym, czterosuwowy, doi noża worowy.

Średnica cylindra x skok tłoka/pojemność skokowa: 83 x 92/995 cm>.

Stopień sprężania: 5 :1

Moc: 18 KM przy 3000 obr/min.

Sprzęgło: mokre, wielotarezowe, sterowane pedałem.

Skrzynka biegów: o trzech przełożeniach, sterowana ręcznie.

Zapłon: bateryjny. Prądnica: 6 V 45 W Bosch RD lub ERA RD (prod. polska na podstawie licencji).

Rama: rurowa, podwójna, zamknięta. Główka ramy odkuwana. Zawieszenie przednie - widelec trapezowy z sześcioma sprężynami (2 pracują jako resory, a 4 jeko amortyzatory), wyposażony w cierne amortyzatory skoku i kierunkowy.

Zawieszenie tylne - sztywne.

Hamulce mechaniczne - hamulec ręczny na koło przednie, nożny sprzężony z hamulcem koła bocznego wózka i wyposażony w zapadkę postojową.    *

Ogumienie: Polska Opona Stomil 4,40 x 19.

Długość/szerokość/wysokość pojazdu bez wózka: 2270/8000/1135 mm Rozstaw osi - 1464 mm.

Masa własna - 230 kg. z wózkiem - 375 kg.

Prędkość maksymalna (z wózkiem) -100 km/h.

Zużycie peliwa - 7 - 7,51/100 km.

Zużycie oleju - 0,3 1/100 km.

71