Obraz(260

ad 4) /.opylanie przeprowadza się w momencie, gdy /.namię słupk zdolne do przyjęcia pyłku, np. u zbóż 2—3 dni po kastrowaniu, u niuka bezpośrednio po kastrowaniu i jeszcze raz po 1 —2 dniach, najlepiej kilkakrotnie. Pyłek nanosi się bezpośrednio z kwiatu ojcowskiego lub pośrednio (za pomocą bagietki, pędzelka itp.). l~J zbóż często 2 kłosy: mateczny i ojcowski umieszcza się pod jednym izolatorem.

U roślin owadopylnych pod izolator wpuszcza się owady.

Uwaga:

Izolator trzeba podpisać!

ad 5) Należy chronić kwiaty przed przypadkowym późniejszym zapyleniem poprzez przetrzymanie izolatorów na roślinach. Później dojrzewające owoce i nasiona chroni się przed zjedzeniem przez ptactwo.

Rodzaje selekcji

Następstwem krzyżowania w hodowli roślin jest przeważnie selekcja. Jest to najstarsza metoda hodowlana. Człowiek od zarania dziejów stosował selekcję — do siewu przeznaczał nasiona dorodne, natomiast gorszej jakości na spożycie i paszę. Polega ona na ukierunkowanym wyborze osobników z określonej populacji wyjściowej. Konsekwencją wyboru jest zawężanie zmienności populacji. Selekcja może być stosowana sama lub w połączeniu z innymi metodami. Rola hodowcy prowadzącego selekcję jest ograniczona do wykorzystania istniejącej zmienności. Metody selekcji są różne, a wybór metody zaleZy od biologii kwitnienia, sposobu dziedziczenia cechy i czasu jej ujawniania.

W przyrodzie zachodzi selekcja naturalna, polegająca na tym. Ze pewne genotypy pozostawiają po sobie więcej potomstwa niZ inne. W jej wyniku przezywają i roz.mnaZają się osobniki lepiej przystosowane do istniejących warunków środowiska. Selekcja naturalna nie zmierza do żadnego określonego celu.

Selekcja sztuczna jest najstarszą metodą hodowlaną, stosowaną przez człowieka od zarania dziejów. Jest procesem celowym, prowadzi do zmian w genetycznej strukturze populacji. Hodowca zapobiega rozmnażaniu niepożądanych osobników w populacji, zmniejszając częstotliwość ich pojawiania się. bądź doprowadza do całkowitego ich wyeliminowania