Literatura staropolska w dydaktyce uniwersyteckiej, red, J, Okoń i M. Kuran, Lódż2007
Andrzej Dąbrówka’
Instytut Badań Literackich PAN
Porządkowanie obiektów badawczych w humanistyce, a co za tym idzie materiału nauczania w dydaktyce, polega na przyjęciu podziału na okresy historyczne. Zaliczanie utworów do poszczególnych okresów zakłada ustalenie ich chronologii. W niektórych ujęciach dydaktycznych i badawczych rozluźnia się tradycyjne podziały okresowe na rzecz ujęć problemowych. Zagadnienie chronologii nie przestaje jednak istnieć, wymaga tylko innego podejścia. Kryterium chronologiczne przesądza o przynależności do okresu historycznego. Jest empiryczne, jeśli polega na odczytaniu datowania; jednak już hipotezy datowania na podstawach paleograficznych (znaki wodne, obieg rękopisów, wiedza o skryptoriach i skrybach), są konstrukcjami.
Nawet najpewniej ustalona chronologia nie załatwia niczego w zakresie interpretacji historycznej, a raczej dopiero jej wymaga — stylistycznej i funkcjonalnej oceny utworu, który powstał w danym czasie. Jest bowiem wielce dyskusyjne zaliczanie do epoki utworów powstałych w jej przyjętych ramach czasowych bez podstaw stylistycznych. Dydaktycznym usprawiedliwieniem jest tujedynie praktyczny podział kursu na podręcznikowe
- Andrzej Dąbrówka — dr habilitowany, docent w Instytucie Badań Literackich PAN. Specjalizuje się w dramacie średniowiecznym, literaturoznawstwie oraz niderlandysłyce. Autor m.in. książki Teatr i sacrum w średniowieczu. Religia — cywilizacja — estetyka (2001), oraz podręcznika akademickiego Średniowiecze. Korzenie („Mała Historia Literatur)' Polskiej”, 2005). Obszerny biogram: http://andrzej.dabrowka.com7
89