op23

m ŁUKASZ OPAUSiSK!

A io i Wenetowie ‘'^7,1 słyszę, już mniej dbają

0    Kandyją lubo tam inszy rząd i rada,

A my, co wczas domowy i pokój iubiemy,

Gdzie ma belh i pdćif ka/.ciy aronnum■“^{1 2 3},

Jako będziemy chcieli długą wojnę toczyć?

A im się bardziej silem, tym prędzej ustaniem,

1    lepiej by nie gwałtem, bowiem wsżytkich zdaniem Nic zbytniego trwałego. My wszytko mówiemy: „Tylko się raz odważyć”. Aaha me wiuziemy,

Ze me raz i nie drugi ta odwaga była,

Przecież dotąd zaprawdę niewiele sprawiła.

— Coż to, radzisz odstąpić wszytkiej Ukrainy?

-- Nie radzę, ani życzę, (ale) się obawiam, '

Kiedy takowe, jakom wspomniał wyżej, głosy Słyszę, kiedy oziębłość widzę oczywistą,

Kiedy na koniec siły coraz słabsze baczę.

Więc i to rzecz niedobra, że są urażeni Ludzie. — A [o] coż, proszę? — Chociaż nie masz o co.

Dosyć, że urażeni. — Niechże będą, jak chcą,

Gdy przyczyny nie mają. — A to Radziejowski Wielu boli i mówią, że to opresyja ^rn.

Powiem jeden apolog¹⁷", tylko mnie posłuchaj.

Jechał starzec na ośle i syn za nim mały Szedł pieszo. W tymże ludzie: „O, zapamiętały Starcze, mówią, co dziecię swoje tak mordujesz.

A na tok słabe siły nic nie respektujesz!”

Więc ociec z osia zsiędzie. a nań syna wsadzi,

Lecz i to po staremu przecie ludziom wadzi. Mówią. „To głupi starzec, co się sum morduje,

A chłopcu niepotrzebnie młodemu folguje”.

To słysząc, ociec rzecze: „Więc pieszo pójdziemy, Azaż wżdy kiedykolwiek ludziom wygodziemy?" Potka się z kupą, która: „A loż dwaj blaznowie!

Gdy osłowi folgują, sami sq osłowio'.

A więc oba na osia. Lud. „Patrz niebacznego ³ Starca z synem, tropiących osiołka cichego!" „Ostatniu rzecz, pry stary, weźmy osła na się".

1, wziąwszy, noszą: a w tym potkawszy się czasie Pańscy wołają ludzie: „Patrzcież tych szalonych, Co6 robią?” A wtym starzec: „Widzę, że ludzkiemu Trudno wygodzie zdaniu”. A lak po staremu Żyć przyjdzie, nic nie dbając na głupie mniemania Gminu pospolitego i nu ich szemrania.

Ten apolog powiedziawszy, zamilkł. A ów Się pyta: Edinsere parabolant ^m i powiedz, do czego to stosujesz?

— Powiem, a w klar^3KI i bez ogródki. Radziejowski toties a cert u publica m pecuniam *^u, pobory w Łomzie pobrał, pieniądze wziąwszy, ludzi nie stawił, Ormianów we Lwowie połupił. Komisyja tedy

^:n niebóćzny — nieroztropny, lekkomyślny,

^ł’" udłsjera parabolom — omów dokładnie przypowieść

^r’¹ w ktar — jasno, otwarcie.

^m iotiia ... pocunioni — tyle razy sprzeniewierzy] pieniądze państwowe.

1

^M Wdumłielp — Wenecjanłe.

2

Kundyja — Kandia. włoska nazwa Krety. Wyspa ta pozostawała od początku XIII w. pod panowaniem weneckim. h w 164J r została zagarnięta przez Turków.

3

belli ... orłiitrmrn — rozstrzygniecie o wojnie I 1x1-koju.

^m cprc'sp)o — uclnk, udręczenie; tu: niesprawiedliwość. Aluzja do procesu i zbyt surowego, według powszechnej opinii, wyroku na Radziejowskiego. ^tH upalny ~ bajka.