P1040851

^E33

“^V(°ll

’23

023

2 G

(1.8 cd.)

gdzie E i G są odpowiednio modułami Younga i Kirchhoffa, a v oznacza liczbę Poissona materiału rozpatrywanego ciała. Ze związków (1.8) wynika, że kierunki główne stanu naprężenia i stanu odkształcenia pokrywają się.

Pomiary odkształceń polegają na mierzeniu wydłużeń odcinków pomiarowych w zadanych kierunkach (rys. 1.5)

A'B'cosa-AB A'B'-AB    _n H

e. = - ■ - (l.y)

"    AB    AB

Powszechnie stosowane są tensometry oporowe, których działanie oparte jest na wykorzystaniu zmian oporności elektrycznej przewodnika związanych z jego odkształceniami. Można pokazać, że względny przyrost oporu przewodnika dla małych odkształceń jest wprost proporcjonalny do względnego przyrostu długości odcinka pomiarowego

— = k-- i kz    (MO)

R l

gdzie: k — współczynnik proporcjonalności. Aby doświadczalnie określić płaski stan odkształcenia, należy zmierzyć wydłużenia względne w trzech kierunkach (rys. 1.6).

Rys: 1.5. Pomiar odkształcenia w kierunku Rys. 1.6. Kierunki pomiaru wydłużeń względnych Ze wzorów transformacyjnych typu (1.3) otrzymujemy

e ■—-2 + i-Z cos2a + — v„sin2a

«    ₂    2    2 t_v

(UD

e„ - hlh ♦ hlll cos 20 ♦ l_Yvsin2p

t_T + e_r e -e . i . .

e - —i-I + —--cos 2y + — y„ sin 2y

» 2 2 ' 2 ^v

13