P1060497

mnich zwicfaUeńdU OUo ** SnmUafcn przybył da Polski w grudniu UdO r m Mpraanuc księżny Salomei *. stosunki między braćmi były psacM poprawne. nfo obie rtrony jakby gotowały się do konfrontacji. Salomea poruszała się po kraju swobodni*, powił a In gościa w Pnjęcr-nlv w Sieradzkiem na terenio naletącym do pryncepaa. zwołała potem nr w Łęczycy, do której przytyk Bolesław s pobliskiego Mazowsza i MUsko z oddźieJooego p—miłościami pcyncepaa Poznania. Salomea me wahała się trzymał swój toarbicc w Malogwtrzy, w dzielnicy trzeciego syna Henryka, pozostającej widocznie pod jej zarządem. Pod-JOgdly jej zapewne i inne kasztelanie lej dzielnicy nt po Wiślicy. Wobec tego, że konflikt z Władysławem gwałtownie przybrał na sito dopiero po śmierci Salomei, wolno sądzić, że i ona reprezentowała czynnik umiaru i łagodziła tarcia synów ł pryo-apen". Wspomniany wiec łęczycki (1141) został zwołany z powoda 1 podrjnram. jakte padło na Władysława, że szalca zbliżenia z w. księcia kiJWHfcim (od r. 1139) Wsiewołodem Ołegowkzem z Unii Cłrrni-bołłfcich OkpWabr — przeciw juniorom: istotnie Już w r. 1139 a bolcu Waewcloda działały Jakieś polskie posiłki". Uradzono wtedy j w Łęczycy- żaby wydać córkę Salomei Agnieszkę (liczącą lny lata!) za jakiegoś księcia ruskiego widocznie z linii Mononachowiczów rywalizujących z Olcgowicumi. Wątpliwe, czy na ten projekt wyraził zgodę Władysław Jako prynceps, być może nie domagała się jego aprobaty Salomea, toteż me przyszło do zawarcia tego małżeństwa. Jednak nio ustala między braćmi głucha niechęć I Władysław zacieśnił więzy z Wncwołodem, żeniąc swego syna Bolesława Wysokiego z tegoż córką Zwicfiiitawą, a po uzyskaniu ruskiej pomocy zbrojnej postanowił ukarać głównego widocznie malkontenta Bolesława Kędzierzawego. W zimie r. 1142/3 połączyły się oddziały Władysława i Rurykowiczów żarn Udarto o podróły poewtawfl Jedun z Jej ućzwtnaów OrtUefc MPHirt. 2. j

i Literatur* naukowa praeśrtawia Bdrwię w konfrontacji z paiirrtom. I Uk | ępatnio Zientara, w; 1'KKPui. ł 4J. co n» wydaje .!< konieczne. | a USH kontalut huiocycmy |r—wi aa pnBsąm mdpnlan Salomon . •BMdala wlćniu peraląrf meta I oeelanawtmMs j»c-> t—miwtu. TB M v I nowi* pod wptpwn rjrmkkto ołocanaa tworzyli frank Wwmanta Ort- • Itoopbibńiśisi Hau mb totowś daiycrr M—«*■. » nic :ud«! * WlUlŚIBt

" Łilsrti inandii podoła te wzmłanfcę o Ładach wśród wydarzeń tarte I fimM ŚMV(it»Ml. PSBIM. 2. IMSA96J, kol. MS 6pat). por. PSJUxl I twi nai *4. ST I. Ctowri. >W to flnrdia K O B«r«tkor, CMwol—Ua nuAapa kMfMHk, W- IM a Uk MM wypada mrtof. a* ynyjame dr emski 8| i Wia—drśi damki da od r lim B Włodarski. Żo-tm Moi atniie ter wawoka ■ mUto-nukM* w XII mtao, BM. a. Mi. j idu m f«natm 4rtą pnyżmijr Ł lim

pewne pod Czerskiem na północ od njócm Pilicy i rozpuściły rąpajf w głąb Mazowsza, gdy jednak usiłowały z powrotom przekroczyć Pilicę napadli na nich Matowazonie I według Kadłubka odnieśli zwycięstwo. chociaż według latopisu ruskiego Rusini uprowadzili juków gfcw-nie spośród spokojnej ludności *. Konyrtame przez Władysława z nyskich posiłków było dla owej epoki zjawiskiem typowym, podobnie Krzywousty z pomocą nulach i węgierstoch spreymwwwńców wojował ze Zbigniewem, jednak odniósł łatwe zwycięstwo. Obecnie Muzow-szanie wyszli obronną ręką, a nawet chełpili się sukcesom, co ich za-chęcało i do dalszego oporu. Na razie konflikt został uśmierzony, w czym widzielibyśmy skutek nie tylko Interwencji Salomei, ale i wpływu łych czynników społecznych, które chciały pnestrzeguua portano-wien testamentu ” Krzywoustego, zgodnie z jego ostatnią wolą.

• Śmierć Salomei (27 lipca 1144) osłabiła obóz umiani i «mi«lik Janśo-rów bez wątpienia zachęcanych przez większość rycerstwa w Pbbce północnej do otwartego buntu i opanowania wschodniej Wielkopolski oraz Polski środkowej, a dokonali tego tym łatwiej, to sprzyjała ba koniunktura. Niewątpliwie Jeszcze za życia Salomei, w kde r. 1144. Władysław pewny swej przewagi w Polsce odął się aa Ruś z posiłkami dla w. ks. Wałewołoda przeciw Wołodymirce halickiemu •*. Pod nieobec-ność seniora Juniorowie zajęli niemal całą (bez Sieradza?) północ drid-nicy pryncypackiej (a nie tylko ziemię łęczycką, jak się w literaturze przyjmuje), prawdopodobnie grody bez oporu otwierały przed mmi bramy, podobnie Jak ongiś to uczyniła Kruszwica przed Zbigniewem. Bladło Już gwiazda Jcdynowiadżtwa. O tym. to Gniezno i Kujawy znajdowały idę na wiosnę r. 1145 w ręku Mieszka i Kędzierzawego, wnosimy te sprawy o Kwicciszewo i dokumentu kardynała Humbslda' Jednakowoż Władysław podjął natychmiastowe przygotowania do od-

■    1‘SBLcL 2. koL 3lł ChrsnnliąM preeywje Brrelkor. <ocŁi m— —14®. Kadłubek UL cep- M to SSŚ Mb. odnoś bitwę ood toq de pitne-fMpo ueeeedaM naklei ponocy. Ml tupśfitoie dalej w*adn • św Kim sprowadzeniu (Burns er*o_ toWwnw hąUmn. dU MU które to tony nienależnie a bitwą pntnałHką (r. IM

■    Tak wedłos eipdańws) apn Mola MapścfeBsęeMa, .fimy»wni M (■Mól, a. 186. dooioały. to flnlntow HI dekami podiiłhi w c 1UK ma tp. »®opi» et pekUplbai flłha tnę anhomąanJto ■ pewusMą do paWupeii UMmrahi

■    PSBŁct 2. fceL to-Mt wyprawa aa Wufcdyatobę odbyta alę taoaa lub liśmą r. 1144, Berełkor, op. al. a. Ml

*" Taj pracy V 5, praypu łWł. O dnaumcncM HuraOalMa aob. dalej w tym tumie lOMlzial 2; Obecności HiimMWa W Gnieźnie Z marca UW nu a. 8 wytłumaczyć macie) nU przyjmując, to yród leo kmUI eaMty peaee juniorów PO śmierci Salomei i utraymany do lala r. 1149. Ośalnlo 6 Kwierlaaawi*