44615

10 listopada 1918 z Magdeburga przybył do Polski Piłsudski, wraz ze swoim późniejszym współpracownikiem generałem ( wtedy półkownikiem) Sosnkowskim. Piłsudski uważany był za męża opatrznościowego, postać historyczną. Wiązano z nim duże nadzieje i uważano go za godnego reprezentanta państwa polskiego, czego dowodem może być fakt, że podporządkowano mu : Radę Regencyjną, Rząd Lubelski, Komisję Likwidacyjną w Krakowie.

Piłsudski objął urząd Tymczasowego Naczelnika Państwa. Reprezentował kraj na zewnątrz, sprawował władzę wykonawczą, miał prawo wydawać dekrety ( rozporządzenia z mocą ustawy, które powinien wydawać parlament). Rozporządzenia te wymagały jednak kontrasygnaty ministra.

Przed Piłsudskim jako Tymczasowym Naczelnikiem Państwa stanęły trudne zadania:

1)    musiał zdemontować niemiecką okupację- w samej Kongresówce znajdowało się 80 tysięcy niemieckich żołnierzy, których należało ewakuować tak, by wyrządzili minimalne spustoszenie, a byli to ludzie zdemoralizowani, którzy wiedzieli o skrajnie lewicowej rewolucji mającej miejsce w Berlinie.

W dodatku przez Polskę maszerowało także 700 tysięcy żołnierzy armii Oberost.

2)    rozpoczynała się konferencja pokojowa w Paryżu, na którą należało wysłać odpowiednią delegację, która walczyłaby o sprawy granic Polski,

3)    należało powołać rząd, który sprawnie zarządzałby Polską.

W sumie istniały trzy rządy II RP:

1)    rząd kierowany przez Daszyńskiego, któiy był pierwszym premierem wolnej Polski,

2)    drugim premierem był socjalista Moraczewski i właśnie jego rząd wprowadził główne zmiany: 8-godzinny dzień pracy, ubezpieczenia społeczne, przygotował wybory do sejmu - Państwową Komisję Wyborczą. Rząd ten został jednak zdymisjonowany przez Piłsudskiego. Dla prawicy był on bowiem zbyt lewacki, radykalny. Przygotowywano nawet na niego zamach (na czele którego stał Sapieha), ale wiedząc o tym Piłsudski zdecydował zdymisjonować Moraczewskiego.

3)    16 stycznia 1919 powołany został rząd, nazywany również Rząd Zgody Narodowej, na którego czele stanął Paderewski.

Paderewski wraz ze Stanisławem Grabskim i Dmowskim brali udział w konferencji pokojowej w Paryżu. Na konferencję nie pojechał Piłsudski, ze względu na Dmowskiego, z którym był w konflikcie. Nie chciał bowiem powodować dodatkowych napięć, nieporozumień.

26 styczna 1919 odbyły się wybory do sejmu ustawodawczego. Brało w nich udział 90% uprawnionych do głosowania. 35% mandatów w sejmie zdobyła Narodowa Demokracja. Na początku było 340 posłów, potem 370, ze względu na walkę o granice, która powodowała powiększanie się Polski.

10 lutego 1919 miało miejsce uroczyste otwarcie sejmu, wtedy również uchwalono Małą Konstytucję i przedłużono Piłsudskiemu urząd Tymczasowego Naczelnika Państwa aż do czasu wyboru pierwszego prezydenta ( miało to miejsce 9 grudnia 1922, ale Narutowicz został zamordowany już 16 grudnia, więc Piłsudski swój urząd pełnił do wyboru Wojciechowskiego).

Sejm ustawodawczy miał również uchwalić konstytucję, do czego doszło w 1921 -Konstytucja marcowa.