P1100488

wyrazów trudnych; Mały słownik rzeczowników osobliwych (o nietypowej odmianie); Mały słownik terminów gramatycznych i inne.

Większość spośród omawianych w tym przeglądzie słowników ma układ alfabetyczny, nie brak też i takich, w których występował układ rzeczowy materiału uzupełniony alfabetycznym indeksem. • Układ tematyczny wykorzystano m.in. w takich słownikach, jak: Słownik eufemizmów polskich, czyli w rzeczy mocno, w sposobie lago-i dnie; Słownik ludowych stereotypów językowych-, Słownik gwary studenckiej; Słownik polszczyzny potocznej; Słownik synonimów A. Dąbrówki, E. Gelłer, R. Thrczyna;/! co to takiego? Obrazkowy słownik języka polskiego i inne.

W ostatnich latach powstało też wiele najrozmaitszych słowników onomastycznych, gwarowych, poprawnościowych, ortograficznych, synonimów, antonimów itd. Nie można też zapominać

0    niezliczonej liczbie wydanych ostatnio słowników dwujęzycznych

1    encyklopedii; te jednak domagają się osobnego omówienia.

dencki, JP XL1J, 1962, s. 15-29.

ilość tytułów ważniej-

Altertumswissęnschaft. 13, szp. 1433-66: Goctz, Glosso-Tolkichn, Lexikographie; M. Plezia, Wstęp Warszawa 1969,1.1 s. V-XXXIX. słownictwo polskie, Prace Filologiczne V, 1899, polskiego (Przegląd zabytków językowych), wyd. 2 popr., Lwów-Warszawa-Kraków 1922 (słowniki, zbiory wyrazów, na s. 114-138).

E. Winkler, 11 piu antico dizionario latino-polacco (del 1424), Ricerche Slavistiche, VIII, 1960, s. 96-111 i nadb.; S. Urbańczyk, Wokabularz try

5 Dwa ocalałe mamotrekty wydali W. Żurowska-Górecka i V. Kyas pt. Mamo-trekty staropolskie, Wrocław i in. 1977.

fi M. R. Mayenowa, Walka o język w życiu i literaturze staropolskiej. Bibliografię opracowały B. Otwinowska, L Pszczołowska, J. Puzynina, wyd. 2, Warszawa 1955 (słowniki na s. 49-60); H. Łopaciński, Najdawniejsze słowniki polskie drukowane, Prace Filologiczne V, 1899, s. 393-454.

| Autor idzie tu za Bibliografią polską Estreicherów, która powątpiewa w istnienie wydania słownika Murmeliusza z r. 1526. Istnieje jednak pogląd, że wydanie to istniało i że jego przedstawicielem jest egzemplarz Biblioteki Czartoryskich w Krakowie (uszkodzony, brak mu karty ostatniej z datą wydania, jest list dedykacyjny z r. 1526). Bliżej o tym Z. Cygalówna, Czy Murmeliusz był autorem części polskiej w Słowniku z r. 1526? Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagog, w Katowicach nr 31, Prace Językoznawcze, t. 3,1966, s. 7-21.

* [Ostatnio w Krakowie ukazały się ponownie w wydaniu faksymilowym słowniki Murmeliusza i Mymera: Dictionarius Joannis Murmcllii variarum rerum, Kraków 1528; Francisci Mymeri Dictionarium trium linguarum, Kraków 1528, Biblioteka Tladycji Literackich, wyd. Collegium Columbinum,

101