P5280965

(• laki¹ naukowych), które pozwalają nam poznać zjawiaka blblaok no, <iajn odbicie spraw książki danej epoki w zwierciadle ptłnucnnkti pozwalają poznać stosunek człowieka owego czaiu do kaląikl (np. Pk| kiblem Ryszarda de Bury, oświeceniowe latyry bibliograficzne, opli nu) biblioteki szlacheckiej w tanu Podstolim Krasickiego, bogate pokl dy refleksji nad książką w twórczości Jana Parandowikiego, ale i tyko literacka, 1 fragmenty o budowaniu pomieszczeń bibliotecznych w arefiłteeiuru Witruwiusza, opis produkcji papirusu w Mlii oni na tu raf t Pliniusza, opisy podróży z fragmentami dotyczącymi książki, i hasła temat książki w encyklopediach ogólnych).

3.    Dokumenty autobiograficzne — czyli pamiętnikaritwo I kort deneja — w pierwszym rządzie spuścizny pracowników książki, ale tai i te, które wyszły spod piór ludzi nie związanych z książką profesjami nie. a które ważne bądą głównie Jako świadectwa recepcji książki.

4.    Źródła statystyczne, najmłodsza stosunkowo kategoria źródeł, obtj pojecie )

mująca dane dotyczące książki w oficjalnych zestawieniach statystyc¹ bidawci nych.    Z te

5.    Źródła bibliołogiczne sensu strlcto — materiały powstające w krągi nnku t instytucji książki, a służące jej reklamie, informacji o niej. Jej u dostąp, loczywii r.inniu i wykorzystywaniu, pozbawione jednak charakteru iródeł doku-mcntacyjnych czy literackich. Te łródla bibliołogiczne mogą być z wiąz¹ nego pi

ne z egzemplarzem książki, jak notatka proweniencyina lub gjossa ds tekstu, lub oderwane od niego, jak spis prenumeratorów, plakat i ulotki reklamowa, prasowe ogłoszenie księgarskie i wszystkie formy księgarskich katalogów, dokumentacja biblioteczna: katalogi, karty książki i czytelnika, regulaminy biblioteczne, książki wypożyczań i rewersy, wykazy nowych nabytków, wreszcie także spisy bibliograficzne. Tu znalett się powinny również wszelkie dawne teksty naukowe i popularnonaukowe z zakresu nauki o książce i bibliotece, które takie wraz z upływem czasu stają się źródłami pozwalającymi poznać stan i poziom refleksji ksiągoznawczej w danej epoce.

Ogniwem łączącym ten przedstawiony powyżej łańcuch różnych kategorii iródeł wykorzystywanych w badaniach nad książką będzie sami książka, której egzemplarze rozpatrywane z racji Ich formy artystyczne edytorskiej, typograficznej i z racji treści są istotnym elomentem warsztatu badawczego blbUologil

Wszystkie te kategorie źródeł można też rozpatrywać Z punktu widzenia nauki historycznej, wyodrębniając np. źródła bezpośrednie i pośrednie, zamierzone 1 niezamierzone; można też — adaptując tu klasyfikację źródeł stworzoną przez Gerarda Labudę^f — uznać źródła dokumentacyjne, statystyczne, i w części też bibliołogiczne za źródła socjo¹

pdysty aaprzj hi kwc cjaau. i siwiał

iMrot

srana t storyci jużek tyki.'

nie ir

biblio!

Od wych Mge lektu rodu

•tęw

i

1

O. Labuda: Proś¹ nowej lyetemotyki i nowej HUerprelacji iródeł historyce¹ nydL „Studia fcódlomawcw" 1N1T.U )-4l,