P5280983 (2)

HiNjoumiA ■ Nudni iotom W

W ralcinofci od ukrau prowadzonych badań wymagana jcii mm?J-,m lub większa szczegółowość opisu. Można wyrółnić kilki paumtw itctególowoici:

-    ograniczenie się do podstawowych elementów opisu bbinfnfka-nego. Zazwyczaj dane te ¹ bardzo skąpe, zawierają ukdmt parę # nrntów: autora, tytuł, miejsce I rok wydania, wydawcę (dli książek) orii częstotliwo^ ukazywania no (dli coopiim);

-    wykorzystanie dodatkowych danych włączonych do oplu (np. klasyfikacji);    J

-    wprowadzenie do opisu uzupełniających informacji, uzyskanych bezpośrednio i dokumentu; np, uzupełnienie opisu (wiole redakcji czasopism nic zamieszcza tytułów artykułów w bibliografiach załącznikowych) albo określenie rodzaju publikacji (historyczna, krytyczna Itp);

-    uzupełnienie opisu danymi pochodzącymi z Innych iródel (np. informacji) o miejscu pracy autora).

Format opisu pomocny dla badań bibiiometrycsnych powinien w wielu wypadkach zawierać dodatkowe szczegóły, uzupełniające opis podstawowy:

1)    dla publikacji autorskich - informacji o miejscu pracy autora,

typ instytucji, język kraju autora, narodowość autora; podobne informacje o współautorach, a ponadto porządek występowania nazwisk autorów (alfabetyczny lub inny), określenie miejsca każdego z autorów (1,2 itd.) 1 ich liczby (2,3,4 itd.);    .    ’

2)    dla czasopism - oprócz tytułu podtytuł, język tytułu I podtytułu, sponsor i adres instytucji, język kraju, w którym mieści się instytucja, wydawca i adres wydawnictwa, język kraju instytucji wydawniczej, Języki!) używany w czasopiśmie, tematyka czasopisma, częstotliwość ukazywania się, liczba stron oraz artykułów rocznie;

3)    dia artykułów z czasopism - język tytułu, tematyki, liczba ttron, rok i miesiąc publikacji, data otrzymania artykułu przez wydawnictwo: rocznik, numer, strony.

Opis uzupełniony jest innymi szczegółami, Jeżeli przedmiotem analizy tublwKtrycznej są cytowania. Należy wtedy:

-    określić funkcje zamieszczonych w artykule cylowań (np.: wykaz wcześniejszych prac, opis metodologu badań, korygowanie innych badan itd.);

-    ustalić, do jakiej części publikacji kieruje cytowanie (całości, części, rezultatów, wniosków);

-    ustalić liczbę odsyłaczy do każdego dokumentu oraz ogólną liczbę cytowań w tekście¹.

1

R Hlteppe, /tn Oailiu o) IliMMrlci and CiWIm it»«l||ili,SI¹kHolni IW. 1 ze-U; jtuae biidilt] siaejólM; opli pMdiUwta NJcItlii. Mb chlc, op.nl, iSC-il.