plik0026

umiejętnie stosowane, najskuteczniej rozwijają młode organizmy, regeneruj u«ró| l wzmacniaj |ego sdy.

Dlatego zdobyci* ogóJnc| kondyc|l. opartej na wszechstronny m przygotowaniu i aprawnołci. jest pcrwsrym zadaniem w treningu początkujących Dopiero pod koniec okrętu pokwitama można stosować w nieco większym wymiarze trening ulowy, ale nie wolno przy tym zapom.nać o sprintach. skokach l ćwiczeniach apccjalnych. a ukze o sportach uzupełń aja-cych Wszystkie te elementy wchodzą w t-ening młodego miotacza I m-c-taczki.

Nasi m.ctacze chętnie (chociaż często bezskutecznie) naśladują w pchnięciu kula technikę O'0'iena. ale niestety nie chcą przy tym pamiętać, że jest ona zbudowana wieloletni* prac* na fundamencie wszechstronnej kondycji i sprawności.

Dzisiejszemu m.etanowi n.e wystarcza siła dźwigu, podnoszącego duże ciężary z jednakow* szybkości*, dzisiejszy miotacz musi być silny |ak atleta 1 szybki |lk sprinter, musi posiadać „silę szybk*''.

U miotacza do|rzatego. po uzyskaniu kondycji ogólnc|. podstawow* form* pracy tren ngowe| powirien być umie|ętnie pol*czony trening sprintera, skoczka, ciężarowca.

Roczny plan pracy miotacza dzieli się na okresy treningowe; każdy z okresów ma inne cele i zadania.

Intensywność i obciążen-e treningu stopniowo narastaj* az do sezonu startowego: z chw.l* rozpoczęcia się startów krzywa intensywności treningu zaczyna maleć, by po dojściu przez m.otacza do formy utrzymywić się już na równym poziomie.

ĆWICZENIA SIŁOWE W TRENINGU MIOTACZA KULĄ

Istnieje wiele dowodów na to. 2c wprowadzenie ćwiczeń siłowych, stosowanych ostatnio w dużym wymiarze we wszystkich sportach, spowodowało zasadniczy zwrot w metodyce treningu.

W okresie międzywojennym lekkoatleci rtie przywi*zywali wagi do pracy siłowej UwaZano |* nawet za wręcz szkodliwa: miała usztywn ić skracać włókna mięśniowe. Jtwarzaj*c typ miotacza silnego wprawdzie, ale wo' nego. ociężałego, o słabym refleksie, niezdolnego do „zrywów" I zywc| reakcji.

Te pogl*dy nic były pozbawione słuszności, jeśli wzi*ć pod uwagę ówczesnych ..Siłaczy" — ciężarowców I zapaśników, których uprawi jednostronni. a przy tym ii esystetnaiyczna. była parodi* treningu, a nie żabie gicm kształtującym kondycję i formę.

Obecne juz wierny, ze o wyn ku. oprócz ogólnego usprawnienia, decyduje silą dynamiczna, charakter/zuj*ca się zdolności* do rozwijania wielkiego napięcia w szybkim ruchu.

Umiejętność rozwijania krańcowego im pięcia mięśniowego łatwiej się zdobywa ćw-cząc J* najp erw w bezruchu, a następnie w ruchach pc. cz*tkowo wolnych, potem coraz szybszych. St*d w treningu miotacza stosuje się pracę izometryczn*. czyli statyczną. I izotonitzną. czyli dynamiczną.

Pierwsza charakteryzuje się brakiem drogi w czasie pokonywania upt u i. w związku z tym. brakiem zmian długości mięśnia, ale za to silnym wzrostem napięcia śródnnęśniowego. W drugiej natomiast występuj pełna amplituda ruchu I zmienne napięcie mięśniowe, a w związku z tym .kró-cenie i zgrubienie mięśnia, kiedy pod koniec pokonywania oporu jgo zakończenia zbliżaj* się ku sobie.

Istnieje leszcze nny sposób wykonywań » ćwicztń siłowych, zwany systemem pośrednich skurczów mięśniowych. Polega on na wykonywaniu skurczu w óluztzym czasie krótkimi zrywami, jest to jakby schodkowunu • pośrednimi zatrzymaniami trwającymi 6    10 sekund.

Niektórzy eksperci dowodzą, łe najw.ęktłą wartość dla rozwoju siły ma pokonywanie bezwładności ciężaru. więc moment kiedy zarzyna . ę ruch; dalszy dynamiczny wysiłek zwiększania szybkości ruchu, p />■ ' P nącym juZ oporze, nie da|e |ui takicls efektów.

Efektem stosowania tych trzech rodzal pracy sitowej we wszeti stronnym procesie treningowym powinna być sita < ks płozy w na, polegająca ru zdolrotci rozwijania krańcowego napięcia niięśn owego przy maksyrnalnc| |cgo koncentracji w przestrzeni i czasie.

Taka siła decyduje o wyniku, szczególnie w pchnięcm kulą. gdzie ruch w kole 1 pchnięcie-wyrzut przyrównać można do startu spnntei. lub nawet odpalenia pocisku

W praktyce, poza skurczami izometrycznymi wykonywanymi . reguły z maksymalnym wysiłkiem, istnie,; trzy sposoby wywoływania maksymalnych izotonlcznych skurczów mięśniowych:

•    wykonywanie ruchów az do całkowitego znużenia:

etwykonywanie ruchów z krańcowym lub prawie krańcowym obciążeniem;

•    wykonywanie ruchów z małym obciążeń cm. ale największą szybkości*.

Przy pierwszym sposobie na|większa ilość włókien włącza się do pracy dopiero w ostatnich skurczach, zatem ruchy poprzedzające j* maj* waitoić przygotowawczą Ponadto przy ostatnirh skurczach centralny cl lid nerwowy jest już znużony i dlatego kształtowanie odruchów warunkowych mc przebiega w najlepszych warunkach. Metoda ta wymaga poza tym dużej ilości czasu I pracy mechanicznej.

Przy drugim sposobie, tj pracy z krańcowym I prawie krańcowym obciążeniem — siła I odruchy warunkowe kształtują t ę pomyślnie, ale tylko u zawodników wykwalifikowanych, z dużym stażem treningowym. Natomiast dla początkujących najkorzystniejszy przyrost siły dają ćwiczenia z małym lub średnim obciążeń.cm ale szybko wykonywane

SJ