powinno do najbliższych z nim skorelowanych i cgów dalszych, nawet w przypadku, gdy są awiając zagadnienie ewolucji literatury n;e przeciwnie, wyjaśnia w całej rozciągłości domi. iwowych czynników społecznych, podczas gdy .wpływu” tych czynników prowadzi do zmiany Obiektu badań; analizuje się wówczas nie ewolucję literatury, iecz modyfikację utworów literackich, ich deformację.
Przełoży! Adam Pomorski
STRUKTURALNA wspólnota różnych sztuk.
fc ZEWNĘTRZNY I WEWNĘTRZNY PUNKT WIDZENIA
,Manifestowanie się zewnętrznego i wewnętrznego punktu widzenia na różnych poziomach analizy
; Wyróżniliśmy kilka ogólnych planów, na których może zaistnieć zróż-|icowanie punktów widzenia. Za każdym razem dążyliśmy przy tym ^rozpatrzenia specyficznych dla danego aspektu analizy możliwości Manifestowania się owych punktów widzenia.
> Nietrudno spostrzec, że przynajmniej jedna para przeciwstawnych tów widzenia posiada ogólny, jak gdyby wspólny dla wszystkich pziomów analizy charakter, czyli manifestuje się w każdym z prezen-jwanych powyżej aspektów analizy. Pozycje te określiliśmy umownie jśko „zewnętrzną” i „wewnętrzną”.
;V>; Inaczej mówiąc, w jednym przypadku autor zajmuje w czasie narracji •:pozyc;ę zdecydowanie wewnętrzną wobec przedstawianych wydarzeń, opisując je jak gdyby z boku. W drugim przypadku, na odwrót, może się on usytuować w pewnym wewnętrznym wobec narracji i tniejscu: w szczególności może przyjmować punkt widzenia tego lub innego uczestnika opowiadanych wydarzeń lub też człowieka nie biorącego udziału w akcji.
Przy ogólnej wewnętrznej pozycji autora w stosunku do zdarzeń, które opisuje, można z kolei odróżnić wewnętrzną lub zewnętrzną pozycję Wobec określonego bohatera. W przypadku, gdy autor przyjmuje przy opisie punkt widzenia któregoś z bohaterów, można rzeczywiście mówić, 'ż dana postać opisywana jest z pewnego wewnętrznego w stosunku do mej punktu widzenia. Jeśli pisarz prowadzi przy tym reportaż z miejsca ukcji nie stawiając siebie w pozycji jej bezpośredniego uczestnika, to