Scan0076 tif

fc, ,_F :|S.F    , ,, ,wsi.4

⁴ hj^f ^^,ij[ r ^{1    ił} ii’'>j '-^li^lt’{*    •'••■■

fi

ty byl moim zastępcą. Od nas poszedł na dyrektora łaźni miejskiej.

—    To się wspaniale składa. Pierwszy zastępca, który zna się na robocie. Bardzo sobie cenimy kult fachowości. No, ale już idźcie, idźcie, bo czeka mnie ważna konferencja — to mówiąc zwierzchnik wypchnął delikatnie Skubanego i jego nowego zastępcę za drzwi.

—    Gdzie pan ostatnio pracował? — zapytał prezes, gdy znaleźli się na ulicy,

—    W Biurze Zraszania Nawierzchni Ulicznej.

—    A za co pan wyleciał?

—    Kupiłem transport węży do polewania.

—    Coś się nie zgadzało w rachunkach?

—    Ależ skąd! Przyczepili się, że węże są żywe.

—    Oszalał pan!

—    A co miałem robić? Na rynku brak było węży parciano-gumowych. Zresztą to były węże w doskonałym gatunku, tak zwane pytony. Pieniądze musiałem przecież wydać zgodnie z przeznaczeniem.

Skubany przyjrzał mu się uważnie.

—    Skąd pan wytrzasnął te pytony?

—    Z przeceny. Jakiś ogród zoologiczny zamówił, ale w drodze powrotnej zgubiono dokumentację i mimo apelów w prasie, nikt nie zgłosił się po odbiór.

Skubany zamyślił się.

—    Ale jak pan, do diabła, zamierzał tymi pytonami polewać ulice? — zapytał.

—    A kto panu mówi, że zamierzałem polewać? U nas ulic się w ogóle nie polewa.

—    Czyli — zaczynał pojmować prezes — gdyby pan nie kupił tych węży, też by pan wyleciał?

»— Jasna sprawa — odpowiedział Paszteciak, — Za nieudolność.

Chwilę szli w milczeniu.

—    Zapomniałem już, za co pana odwołano przed 154

-i-iii' In

i

i

<1

'i'’

J

11 > ■ >

:t

r

■!;

'i

li'

l[

i|

i|

i

li

u

t!

I

. i

i

⁵ '! i ,

. i _Ł : j i k

!':i

. I

iii 11

•■'■i.

i

!

i

i

j

! * i

j

i

1

:|

'l

I

•I

^!i • i

i

j

i

I'

jj

: ł.

i

n

'i,

dwoma laty z naszej Spółdzielni? — zapytał znów prezes.

—    Za niedocenianie turystyki.

Poczuli głód i wstąpili do najbliższej restauracji.

—    Weźmiemy coś do obiadu? —- prezes przeglądał kartę.

—    Pół metra.

Skubany pierwszy raz zetknął się z tym określeniem.

—    Węże mierzy się na metry — wyjaśnił Paszteciak. — Taki nawyk zawodowy.

—    Panie — mówił Skubany, kiedy wychylali ostatnie kieliszki — milordzianka, to jest dopiero wódka! Spróbuje pan, jak pojedziemy do Dzyndzylaków. Nigdy pan takiej nie pił.

Zamówili jeszcze buteleczkę.

■—■ A co ja tam właściwie będę robił? — zapytał Paszteciak.

Skubany zastanowił się.

—    Sam nie wiem — przyznał szczerze.

—    Nie chcę brać za darmo pieniędzy.

■— O, już wiem! — zawołał Skubany. — Będzie pan wiceprezesem do spraw kamizelek.

Paszteciak potarł ręką czoło.

—    Albo jestem pijany, albo pan ze mnie żartuje — powiedział.

—    U nas jest taki podział obowiązków — objaśnił Skubany — każdy z wiceprezesów odpowiada za jedną część garderoby. Nie może być pan więc wyjątkiem. Zresztą prehistoryczni mieszkańcy Dzyndzylaków w ogóle nie noszą kamizelek, a więc pracy nie będzie, pan miał dużo. Kamizelka w Dzyndzylakach, to sprawa przyszłości. Co najwyżej może pan się zająć planowaniem perspektywicznym, przewidywaniami na temat kroju, mody...

—    Pozwoli pan jeszcze po dziesięć centymetrów?

Mi®

i

i

i

ii

t

i

i