SCAN0193 9 tif

o Dystans władzy (od małego do dużego), czyli hierarchiczność kultur narodowych, inaczej stopień akceptacji nierówności ludźmi przeciwstawiana egalitaryzmowi (w zakresie władzy, bogactwa, wykształcenia itd.); dystans ten jest uzewnętrzniany w szkole, miejscu pracy, wobec państwa, wobec ideologii itd. Tak rozumiany dystans władzy przejawia się ponadto stopniem akceptacji wobec koncentracji władzy i zasobów, a także autokratycznego zarządzania przedsiębiorstwami i centralizacji decyzji. Krajami o dużym dystansie władzy są np. Filipiny, Meksyk, kraje arabskie, Indie, średnim — USA i Kanada, a małym — Dania i Austria.

® Kolektywizm—indywidualizm, tj. różne proporcje znaczenia dobra grupy i dobra jednostki, orientacji zbiorowej (np. gotowości do pracy zespołowej) oraz autonomii jednostki, przewaga celów grupowych nad indywidualnymi lub odwrotnie; ten czynnik kulturowy uwidacznia się w stosunkach zawodowych, w rodzinie itd. Japonia i wiele krajów Ameryki Łacińskiej to przykłady krajów o orientacji kolektywistycznej, z kolei kraje anglosaskie cechuje indywidualizm.

« Kobiecość—męskość, tj. role płci i ich relacje w rodzinie, szkole, państwie itd., powiązanie różnych czynników uwarunkowanych tym wymiarem z wyborem np. miejsca pracy. Kryterium to obejmuje także przywiązywanie wagi do tradycyjnych wartości „męskich” (jak np. sukces, osiągnięcia, dominacja, rywalizacja, majątek) i „kobiecych” (np. serdeczność, troskliwość, jakość życia, dbałość o otoczenie) w danym kraju. Kulturami typowo „męskimi” są np. Austria, Włochy i Japonia; ich przeciwieństwo stanowią np. kultury skandynawskie, ale także Chile.

® Unikanie niepewności (od słabego do silnego), także w znaczeniu unikania niepokoju i niejednoznaczności, znaczenie poczucia bezpieczeństwa i preferencji wobec w pełni sformalizowanych struktur (np. organizacyjnych, prawnych, zaplanowanych ścieżek kariery). Nie jest to wymiar tożsamy z unikaniem ryzyka (ryzyko ma konkretne ukierunkowanie, jego prawdopodobieństwo jest też zwykle możliwe do oszacowania — czasem unikanie dwuznaczności czy niepewności powoduje pośpiech i podejmowanie działań ryzykownych zamiast przeczekania). Wielka Brytania, Szwecja i Irlandia są przykładami krajów o słabym unikaniu niepewności (ludzie w tych krajach dobrze sobie radzą np. z reagowaniem na zachodzące zmiany), a np. Grecję, Portugalię, Belgię i Japonię charakteryzuje wysoki wskaźnik w tym względzie, tj. znaczna niechęć wobec niepewności.

W swoich późniejszych badaniach G. Hofstede wprowadził jeszcze jeden