Scan060

60 A.J. Fawcett i R.I. Nicolson uważamy, że w przypadku tych osób ma miejsce zaburzenie organizacji neuronalnej móżdżku, które ma wpływ na zdolności dekodowania? fonologicznego, a także zdolności ruchowe i ręczność”. Eckert i współpracownicy (2003, str. 482) twierdzą, że: „U osób z dysleksją znacznie mniejsze są: prawe przednie płaty móżdżku, obustronnie część trójkątna (pars trangularis) i objętość całego mózgu. Pomiar prawego przedniego płata móżdżku, a także lewej i prawej części trójkątnej*! pozwolił na prawidłowe sklasyfikowanie 72% osób z dysleksj ą (z których aż 94% wykazywało zaburzenie szybkiego automatycznego nazywania) i 88% osób należących do grupy kontrolnej. Wielkość przedniego płata skroniowego i części trójkątnej umożliwiała prawidłową klasyfikację osób badanych, wówczas gdy wzięto poprawkę na objętość mózgu. Móżdżek jest jednym z najczęstszych miejsc, w którym stwierdzono różnice strukturalne pomiędzy osobami z dysleksją i bez dysleksj i, uczestnikami badań neuroobrazowania. Niniejsze badanie jest być może pierwszym, które wykazało, że anomalie w połączeniach móżdżkowo-czołowych są związane z szybkim automatycznym nazywaniem i pod-typem dysleksj i wykazującym podwójny charakter zaburzeń”. Należy otwarcie powiedzieć, że strukturalne badania mózgu muszą w przyszłości jednoznacznie określić charakter tych różnic. Jednak, bez wątpienia, można już teraz powiedzieć, że móżdżek jest jedną z podstawowych struktur, gdzie różnice te występują.

Jeśli chodzi o badanie funkcji poznawczych, kilka zespołów zajmowało się zagadnieniem równowagi. Wyniki przeprowadzonych badań zgodnie wskazująna występowanie problemów z równowagąu co najmniej 50% badanych osób z dysleksją. Badanie przeprowadzone na dużą skalę w Norwegii (Moe-Nilssen i wsp., 2003) dostarczyło wyraźnych dowodów na występowanie zaburzeń równowagi i chodu u dzieci z dysleksj ą. „Testowanie równowagi na stój ąco z zamkniętymi oczyma nie różnicowało grup. Wszystkie testy stania (bez zakłóceń) z otwartymi oczyma wykazały natomiast istotne różnice między grupami (P<0.05) i umożliwiły poprawne sklasyfikowanie 70-77.5% osób odpowiednio do osób z dysleksją i bez. Średnia szybkość chodzenia w szybkim tempie zarówno na płaskiej, j ak i na nierównej powierzchni, była o 0.2 m/s wyższa

⁶Pars trangularis stanowi obok pars opercularis część okolicy Broca w płatach czołowych - przyp. red.

u osób z grupy kontrolnej niż u osób z dysleksją. Na tej podstawie ; m ipi a wnie sklasyfikowano 77.5% i 85% osób badanych przy chodzeniu, Łdpowiednio, na płaskiej i nierównej powierzchni” (str. 237). W badaniu pi 11 wadzonym przez Ramusa i współpracowników (Ramus i wsp., 2003) z Łtl/ialem dzieci i studentów z dysleksją, zaobserwowano (zgodnie z ■Czeki waniami) wyraźne trudności w zadaniu szybkiego, automa-■K/ncgo nazywania. Zadziwiające, że prowadzący badanie przypisali fonburzenia szybkiego nazywania wyłącznie przetwarzaniu fonolo-ptznemu (a nie szybkości), pomimo powszechnie akceptowanej ■imleczności rozdzielania tych dwóch aspektów (Wolf i Bowers, 1999). k Miłośnie równowagi i umiejętności ruchowych, Ramus i współpracownicy (2003) wykazali, że 4 z 16 studentów z dysleksją miało wyraźne problemy z równowagą, ale równowaga nie była czynnikiem istotnym ■Inlystycznie, Ramus i współpracownicy (2003) wykazali, że 59% ■udanych przez nich dzieci z dysleksją miało wyraźne trudności w pikresie równowagi i umiejętności ruchowych, ale nie stwierdzili Miinego powiązania z móżdżkiem, ponieważ, w przeciwieństwie do Hltiolson i współpracowników (1995), nie stwierdzili oni różnic w bn/ucowaniach czasu . Zgodnie z poprzednimi badaniami przeprowadzonymi przez Wimmer i współpracowników (1999) w Austrii, Raberger I Wiinmer (2003) potwierdzają związek pomiędzy trudnościami w Utrzymaniu równowagi a dysleksją, ale uważają, że problemy z i ó w n o wagą maj ą tylko te dzieci dyslektyczne, które wykazują również Zn burzenia uwagi, co oznacza, że zaburzenia równowagi wynikają z Zaburzeń uwagi, a nie z dysleksji.

Znaczna część danych potwierdzających rolę móżdżku w dysleksji |io|itwiła się jako dodatkowy, drugorzędny efekt studiowania niezależnych zagadnień teoretycznych. Badanie prowadzone w laboratorium ('•uli Tallal dotyczyło mózgowego podłoża szybkiego przetwarzania h I uchowego, które okazało się być zaburzone u dzieci z dysleksj ą (Temple j wsp., 2000). Podczas badania obrazowania mózgu, osoby dorosłe liyszały serię wysokich i niskich dźwięków, a zadanie ich polegało na naciśnięcie na przycisk w odpowiedzi na wysoki dźwięk. Porównanie odpowiedzi na szybko i wolno zmieniające się bodźce dla dwóch grup

Ich twierdzenie, że ocena czasu jest krytycznym wskaźnikiem funkcj i móżdżkowych, |i>nt mylące-przyp. aut.