W tym celu wprowadzono limity użytkowe dawki. Limit użytkowy dawki jest to ograniczenie przewidywanych dawek indywidualnych, które mogą pochodzić od określonego źródła promieniowania jonizującego, uwzględniane podczas planowania ochrony radiologicznej w celach związanych z optymalizacją.
Ustalane limity użytkowe powinny być niższe od określonych w przepisach dotyczących dawek granicznych
limity użytkowe <: dawki graniczne
Zauważmy, że przepisy prawne zawierają z jednej strony konkretne j szczegółowe warunki pracy ze źródłami np. dawki graniczne, klasy pracowni itp., a z drugiej pewne zasady ogólne. Przykładem takiej zasady jest właśnie zasada ALARA. Zasady ogólne są niezmiernie ważne i charakteryzują tendencje przepisów Unii Europejskiej. Podstawowa sprawa:
zasady ogólne należy skonkretyzować dla danego stanowiska
pracy.
Zasady ochrony radiologicznej jako sposoby zmniejszenia narażenia i ograniczania dawek
Przypomnijmy zasady ochrony radiologicznej:
- im dalej tym bezpieczniej
- im krótszy czas narażenia tym mniejsza dawka
- stosuj oslonyl osłona osłabia promieniowanie.
Jak widać - są to zalecenia wskazujące sposoby zmniejszenia narażenia i ograniczania dawek promieniowania.
A teraz odwołajmy się do matematyki. W obliczeniach dawek promieniowania y będziemy - w celu określenia dawki równoważnej -korzystać ze wzoru na dawkę pochłoniętą D w powietrzu
Tr x A x t
kx t7
gdzie: rr - stała charakterystyczna dla danego izotopu promieniotwórczego tzw. równoważna wartość stałej ekspozycyjnej
- A - aktywność źródła
-1 - czas narażenia
- i - odległość od źródła
- k - krotność osłabienia osłony
Jak widać - wielkość otrzymanej dawki zależy od rodzaju izotopu, który jest źródłem promieniowania (Tr), aktywności źródła A, czasu narażenia t, odległości od źródła ( i zastosowanej osłony (k). A zatem przy pracy z konkretnym źródłem (Tr, A) dawka, jaką otrzymamy, będzie tym mniejsza im mniejszy będzie czas narażenia t, im większa odległość L stanowiska pracy od źródła i im większa krotność osłabienia k zastosowanej osłony.