o
CS -
;
/■)• -
fi1-. 7 . .
m
,•■:.>• V' '
••• •• : ■•!
>: t
• '•)
1;:!
.. . .... . .
Barbara rileeka
Instytut Psychologii Stosowanej IM
yfi
!<â–
Mir
Starość jest okresem trudnym w życiu człowieka, naznaczonym w ieloma stratami .Są to przede wszystkim utraty bliskich osób. ( Vio wiek za/.wyczaj nawiązuje przyjaźnie i znajomości we własnej unijne wiekowej. Starość oznacza, że stopniowo musi rozstać się ze swoimi przyjaciółmi i znajomymi oraz rodzeństwem (zazwyczaj w zbliżonym wieku). Rozstaje się również z. jutu;;] zawodowa, jak i swoim wizerunkiem aktywnego człowieka Starszy człowiek może utracie swoje go współmałżonka. Ze wszystkich zmian, które dokonują się* w życiu najbardziej negatywne skutki wywołuje śmierć osoby bliskiej.
Obecne straty mogą przyw/olywać pamięć dawnych, bolesnych rozstań i pożegnań. W okresie starości, niezależnie od cierpienia, jednostka ma różne zadania do spełnienia (Newman. Newman. 1979). Poczynając od ÓO. roku życia człowiek musi podjąć nowe role i znaleźć twórcze rozwiązania dla zagospodarow ania wolnego czasu po przejściu na emer\turę.
Wyłaniają tę następujące zadania do spełnienia:
!. Skierowanie eneruii ku nowym rolom t aklywnoseiom.
W starości zakończeniu ulega sprawowanie opieki macierzyńskiej i ojcowskiej Role babci lub dziadka wymagają odnowienia zapomnianych umiejętności.
Nim jednostka przejdzie na emeryturę w pracy zawodowej pełni rolę mentora, często opiekuje się i szkoli nowych juacowmikow . W p|;)-