w fl
1
-fizyczna
lub
Język jest podstawowym narzędziem regulowania stosunków społecznych między ludźmi. Taką funkcję spełnia na przykład wc wszelkiego rodzaju instrukcjach czy zarządzeniach, zawierających przepisy określające prawa i obowiązki obywateli, nakazy i zakazy postępowania itp. Odmiana polszczyzny służąca podobnym celom komunikacyjnym zyskuje w różnych opracowaniach stylistycznych nazwy; styl u rzędowo-kancelaryjny (H. Kurkowska), styl urzędowo-prawny (J- Banmiński), styl administracyjny (S. Gajda) czy po prostu styl urzędowy (D. Buttler. T Skubalanka). Na potrzeby tego opracowania będziemy mówić o stylu urzędowym, wyodrębniając w nim dwie pododmiany: styl urzędowo-km-celaryjny (typowy dla pism, dokumentów) oraz styl urzędowo-prawny (realizujący się w aktach normatywnych).
Czynności urzędowe podlegają znacznej konwencjonalizacji, muszą być zgodne z pewnymi procedurami, aby mogły być uznane za ważne. Różnorodne teksty, które stanowią część działań urzędowych, wyrastają w ramach instytucjonalnych, w sytuacjach komunikacyjnych charakteryzujących się specyficznymi cechami.
• Przede wszystkim typowy jest dla nich oficjalny, pozbawiony więzi emocjonalnej kontakt między partnerami porozumienia.
• Jednym z uczestników komunikacji jest zawsze prawodawca: urząd, instytucja, funkcjonariusz, osoba reprezentująca instytucję.
| Obserwowana jest przy tym, związana z autorytetem władzy, nierówność ról komunikacyjnych - administracja jest wszak reprezentantem władzy i wyrazicielem jej woli
| Najczęściej sytuację komunikacyjną właściwą dla stosowania stylu urzędowego charakteryzuje brak styczności czasowej i przestrzennej nadawcy i odbiorcy, a to dlatego, że dominuje kontakt za pośrednictwem pisma.
j j) najbardziej ty 1 ^toosobowość,!
I Znakomita. część I ^ określonego zac i <tŁ pozwolenie, z v» ;enkciwych. Nal ! jur. obowiązki i p itśitE powinien, n,
] śmt.jest dozwoli I ą»ęo Rozkażniki I mĆ.Sk wychylać i ■*te*-4ędnie, nie. sankcji w wypadli
Pieszy jest | ‘simich braku korzystać, | **łsco M najbliże
| i Pieszy idący
jH Piesi idący ja r'!ud*< 1 warun
,*■ Korzystanie pr.
r°wertnvL