3.3. SIEDMIOWARSTWOWY MODEL ODNIESIENIA 81
przeprowadzenia transmisji pojawia się tutaj raczej sporadycznie, a przesyłana wiadomość ma niewielką objętość. Z wymienionych względów jest więc najwygodniejsze zastosowanie w omawianym przypadku transmisji w trybie komutacji pakietów. Nie wymaga ona bowiem faz zestawiania i rozłączania połączenia, których czas trwania mógłby okazać się porównywalny z czasem prowadzenia wymiany tak krótkich informacji. Należy jednocześnie pamiętać o konieczności zapewnienia niektórym z wymienionych usług (np. telealarmowi) szybkiego dostępu do kanału transmisyjnego, a więc pozbawionego konieczności oczekiwania na zakończenie jednego z trwających aktualnie połączeń. Możliwość taką daje system priorytetów wbudowany w protokół kanału D. Dlatego właśnie ten kanał jest najbardziej optymalny przy realizacji usług teleakcji.
Poza wymienionymi rodzajami usług (przenoszenia i teleusług) istnieje jeszcze grupa usług dodatkowych, nazywanych też uzupełniającymi lub udogodnieniami. Najważniejsze z nich, obecnie zdefiniowane to:
• przekazywanie numeru abonenta wywołującego abonentowi wywoływanemu,
• przekazywanie numeru linii przyłączonej abonentowi wywołującemu,
• tworzenie zamkniętych grup użytkowników,
• przenoszenie terminala,
• tymczasowe zawieszenie połączenia,
• wybieranie skrócone,
• czasowe wyłączenie „nie zakłócać”,
• zamawianie zestawienia połączenia na podaną godzinę,
• zamawianie automatycznego budzenia,
• połączenia konferencyjne,
• połączenie z dobraniem „trzeciego”,
• wywoływanie grupowe,
• transfer wywołań na wskazany numer,
• identyfikacja wywołań „złośliwych”,
• połączenie bez wybierania numeru „gorąca linia”.
Usługi dodatkowe zostaną omówione dokładniej w rozdziale 9, poświęconym sygnalizacji międzycentralowej SS7. Ich realizacja jest bowiem ściśle związana z zasadami funkcjonowania części ISUP tego systemu.
Przedstawione grupy usług oferowanych przez sieć ISDN będą prawdopodobnie ulegały ciągłemu rozszerzaniu. Proces ten ma na celu nadążanie za stale rosnącymi wymaganiami abonentów przy jednoczesnym obniżaniu kosztów realizacji ich żądań. Efektem tych działań jest powstawanie coraz bardziej skomplikowanych urządzeń i systemów. Ich projektowanie i budowa wymagały opracowania powszechnie stosowanych standardów, dotyczących nie tylko sposobu dekompozycji złożonych problemów na zadania podstawowe, ale także opisu ich realizacji i zasad wzajemnej współpracy.
Cyfrowa sieć zintegrowana usług ISDN stanowi złożoną strukturę zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i funkcjonalnym. Bardzo istotnym zagadnieniem było więc nadanie jej takiej formy, która zagwarantuje całemu systemowi możliwość dalszej rozbudowy i modernizacji. Należało więc dążyć do stworzenia struktury