str 028 029

róg budynku itp.) w celu uniknięcia niebezpieczeństwa dla rzucającego.

Dane dotyczące granatu ręcznego przeciwpancernego wz. 1943, podaje tabela w pkt. 5.

Rys. 19. Zasadnicze części granatu ręcznego przeciwpancernego w z.

1943 (iw przekroju)

1 — skorupa granatu, 2 — ładunek kruszący, 3 — rękojeść z urządzeniem zabezpieczającym, 4 — statecznik, 5 — urządzenie uderzeniowe i pobudzacz

BUDOWA GRANATU

32. Granat ręczny przeciwpancerny wz. 1943 (rys. 19) składa się ze skorupy granatu, ładunku kruszącego, rękojeści z urządzeniem zaśbezpieczają-cym, statecznika, urządzenia uderzeniowego i pobudzacza.

Rys. 20. Skorupa granatu 2 — dno, 2 — tułów, 3 —- ładunek kruszący, 4 — tuleja wieka, 5 — sprężyna zabezpieczająca, 8 — iglica, 7 — wieko, 8'— gwint tuflei i wieka

33.    Skorupa granatu (rys. 20) służy do pomieszczenia ładunku kruszącego, tulei wieka z iglicą, sprężyny zabezpieczającej i osłony ładunku kruszącego.

Od dołu skorupę zamyka płaskie dno, a od góry wieko stożkowe z otworem, w którym mieści się tuleja przymocowana do wieka za pomocą pierścienia łączącego i nitów. Część gwintowana tuilei wystaje poza wieko skorupy i służy do połączenia skorupy z rękojeścią, pozostała jej część znajduje się wewnątrz skorupy granatu. Sprężyna zabezpieczająca i iglica mieszczą się wewnątrz tulei wieka i przymocowane są do jej dna. Prócz tego wewnątrz skorupy granatu mieści się ładunek kruszący i jego osłona.

Osłona ładunku kruszącego służy do nadania kształtu ładunkowi kruszącemu granatu i chroni go przed kruszeniem się podczas przewozu. Kształt lejka nadany ładunkowi kruszącemu zapewnia jego bardziej skuteczne działanie.

34.    Ładunek kruszący mieści się wewnątrz skorupy i służy do kruszenia pancerza. Ładunek kruszący w granacie nieuzbrojonym jest bezpieczny i wybucha tylko na skutek działania pobudzacza.

35.    Rę k o j eś ć (rys. 21) służy do pomieszczenia pobudzacza, urządzenia zabezpieczającego i statecznika oraz ułatwia dogodne rzucanie granatu.

Rękojeść składa się z kadłuba (drewnianego), pierścienia oporowego, tulejki metalowej, kołka ustalającego pokrywy statecznika, wkrętki pobudzacza, klina, listwy zabezpieczającej, kołka do wkrętki pobudzacza i zawleczki z kółkiem.

Na przedni koniec kadłuba rękojeści jest nałożony pierścień oparowy, który jest oporą sprężyny statecznika oraz nasadzona jest i umocowana za pomocą kołka ustalającego tulejka metalowa z gwintem wewnętrznym (rys. 22) do połączenia rękojeści ze skorupą granatu.

29