szwy 25252525281 2525252529

przez tworzywa sztuczne. Nadaje się do delikatnych szwów skórnych, można je gotować.

Drut wykonany ze stali, metali półszlachetnych i różnego rodzaju stopów, produkowany jes; w różnych grubościach. Najcieńszym szyje się, podobnie jak zwykłą nicią, nawlekając go na igłę. Grubszy wymaga przebijania brzegów rany igłą iniekcyjną i przewlekania przez nią drutu. W odróżnieniu od cienkiego, na grubym drucie r.ie wiąże się węzłów, lecz skręca się go i obcina.

Drut jest materiałem, który najmniej drażni tkanki. Ta zaleta predysponuje go do szycia skóry oraz niekiedy do szycia bardzo delikatnych tkanek wewnętrznych, jak r.p. nerwy.

Klamerki 2.1 i che la są łatwe w użyciu, lecz nie nadają się do stosowania u małych zwierząt, gdyż te usuwają je zębami. U zwierząt laboratoryjnych (szczury, myszy), można nimi zamykać jamę brzuszną.

Rodzaje szwów

Rodzaje szwów przedstawione zostały na rycinach 12—15. Ogólnie szwy można podzielić na przerywane i ciągłe, każdy zaś z tych rodzajów na szwy zwykłe i materacowe.

Szew^T przerywany jest pracochłonny, jednak u zwierząt bezpieczniejszy cd szwu ciągłego. Nie marszczy tkanek, co szczególnie ważne jest przy szyciu jelit i naczyń krwionośnych. Używa się go prawie zawsze do szycia skóry.

Szew ciągły łatwo może być usunięty przez zwierzę, przerwanie bowiem nici w jednym miejscu powoduje prucie się całego szwu. Mocno ściągnięty szew ciągły skraca rar.ę na długość, zwęża światło jelita lub naczynia krwionośnego. Z tego względu szew ciągły należy co jakiś czas przerywać i zawiązywać nitkę.

Szew z w y k ł y — zarówno przerywany, jak i ciągły — powoduje przy znacznym napięciu tkanek przecinanie brzegów rany. Nitka łatwo zagłębia się w tkanki, wskutek tego mogą być kłopoty z jej odnalezieniem.

Ryc. IŁ Przerywany szew węzełkc-^x    wy, nadający się zwłaszcza. do szy-

^    cia skóry

58