DSC03794 (2)

się w wodzie, natomiast węglan wapniowy tworzy osad, w związku z czym salctrzak nie nadaje się do sporządzania roztworów stosowanych do nawożenia.

Saletrzak magnezowy (dolomitowy) stanowi mieszaninę azotanu amonu ze zmielonym dolomitem - jako wypełniaczem zamiast wapniaka. Jest produkowany w formie granulowanej. Stosuje się go na wszystkie gleby i pod wszystkie rośliny wymagające nawożenia azotowego i magnezowego. Nawóz jest szczególnie polecany na gleby kwaśne (pH 5,0-5,5) i ubogie w magnez, zwłaszcza zaś do stosowania w sadach. Ze względu na higroskopijność produktu należy go przechowywać w suchych pomieszczeniach. Nie wolno składować z saletrza-kiem materiałów łatwopalnych.

2.3.5. Nawozy amidowe

Do grupy tych nawozów zalicza się mocznik oraz azotniak — obecnie o znaczeniu historycznym, bowiem był produkowany w Polsce przez fabrykę w Chorzowie w okresie międzywojennym oraz po 11 wojnie światowej, do lat siedemdziesiątych.

Mocznik jest dwuamidem kwasu węglowego. Otrzymuje się go z amoniaku i dwutlenku węgla w temperaturze 180°C i pod ciśnieniem 20 MPa.

2 nh₃ + co₂ ^ nh₂coonh₄    nh₂conh₂+ h₂o

karbaminian mocznik amonu

Produktem pośrednim tej reakcji jest karbaminian amonu, z którego następnie, po dehydratacji (odwodnieniu), otrzymuje się mocznik. W procesie suszenia nawozu, w podwyższonej temperaturze, część mocznika przekształca się w biuret (dwumocznik), któremu towarzyszy jednocześnie wydzielenie się amoniaku:

2 CO(NH₂)₂ -* NH₂CONHCONH₂+nh₃ mocznik    biuret

Zawartość biuretu w moczniku (powyżej 0,9%) jest toksyczna dla roślin, a przy stosowaniu dolistnym już 0,5% biuretu powoduje uszkodzenia roślin. Produkowany w postaci białych drobnych granulek, dobrze rozpuszcza się w wodzie. Jako związek organiczny nie ulega dysocjacji elektrolitycznej i dlatego powoduje znacznie mniejsze oparzenia tkanek roślinnych niż inne nawozy azotowe.