rozwoju kwalifikujący do zaliczenia ich do wyższej grupy krajów o średnich dochodach, a niektóre z nich: Hongkong, Singapur, Korea Południowa i Tajwan weszły w końcu XX wieku do grona krajów rozwiniętych o wysokich dochodach.
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych został opracowany przez amerykańskiego ekonomistę Roberta Solowa model wzrostu Solowa. Pierwsza prezentacja tego modelu miała miejsce w 1956 roku: Solow napisał wówczas artykuł pt. A Contribution to the Theory of Economic Growth, “Quarter1y Journal of Economics", February 1956. W 1987 roku Robert Solow otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za swoje prace z dziedziny teorii wzrostu gospodarczego.
Model wzrostu Solowa przedstawia następujące główne czynniki wzrostu gospodarczego:
1) przyrost wielkości realnego kapitału rzeczowego przy określonej krańcowej produkcyjności kapitału (Marginal Product of Capital - MPK), która przedstawia jaka jest wielkość przyrostu produkcji przy przyroście kapitału o jednostkę;
2) przyrost wielkości nakładów pracy przy określonej krańcowej produkcyjności pracy (Marginal Product of Labor - MPL), która przedstawia jaka jest wielkość przyrostu produkcji przy wzroście nakładów pracy o jednostkę;
3) równoczesny łączny przyrost kapitału i nakładów pracy;
4) w toku wzrostu gospodarczego następuje zastosowanie dostępnych technologii - postęp techniczny wpływa na poprawę funkcji produkcji;
5) wzrost ogólnej produktywności czynników produkcji spowodowany postępem technicznym oraz ulepszaniem pozostałych czynników produkcji: na podstawie analizy zmian wielkości produkcji oraz zmian spowodowanych przyrostem kapitału i nakładów pracy możliwe jest wyodrębnienie wpływu, jaki na wzrost produkcji wywiera wzrost ogólnej produktywności czynników produkcji.
Wzrost ogólnej produktywności czynników produkcji może być spowodowany przez wiele różnorodnych przyczyn, takich jak: rosnąca wiedza o stosowanych i możliwych do zastosowania metodach produkcji, zmiany ogólnego poziomu wykształcenia społeczeństwa, wpływ regulacji rządowych na warunki produkcji, które dotyczą wielu różnorodnych sfer działalności, np. regulacje rządowe w kwestii bezpieczeństwa pracy, ograniczanie zanieczyszczeń środowiska oraz wszelkie inne czynniki obejmujące zmiany relacji między mierzonymi wielkościami nakładów a mierzonymi wielkościami produkcji.