tekst9

zrodzenie tego obrazu ciebie samego, zwn* rtwnież obraz identyczny Ojciec odbija nu. Syn w Ojcu. a ich wzajemna miłość ió _Ir-J osoba Trójcy — Duch Święty Krąg sięwffi Nieskończone działanie łączące trzy osoby niezmierzoną sferę której każdy punkt stanowi samą pełnię W boskiej sferze nie mającej obwoZ] każdy punkt jest identyczny z wszystkimi ińgyÓ. punktami, każda chwila niczym me różni sję wszystkich pozostałych Bóg Jest zawsze wT^I sobą. jakąkolwiek część jego bytu czy jego istnie. I nia byśmy rozpatrywali; albo raczej, mówiąc fc. ślej, nie ma wBogu zadnego podziałujia cfóę żadnego następstwa chwil, wszystko w nimjęsUł-solutme proste i absolutnie jednoczesne. Możk | więc twierdzić zgodnie z prawdą, że w Bogu ba-miar obwodu odnajdujemy w jedności środkowego punktu albo że pełnia jego bytu obęęnąjgst w jaz dym ułamku czasu cg przestrzeni, które eh(fe byśmy w nim dowolnie' wyrżnie.

Inaczej mówiąc.    może być

uważana za wyobrażenie bezmiaru hożego; możrs ją zresztą również interpretować jako wyobrażenie innego atrybutU _boslupgo. wieczności. Z tego punktu widzenia jest ona jedynie metaforą innej stawnej definicji wieczności, definicji Boecjusza. „Aetemitas est interminabilis vitae tota simul et perfecta possesio" — „wieczność-jestto jednoczesne i zarazem doskonałe posiadanie nieskończonego żyda”*.

Definiując w ten sposób wieczność, Boecjusz powtarzał zresztą jedynie sformułowania wielo j wcześniejszych filozofów, zaczynając od Parmenide-«, który twierdził, ze Byt absolutny (przedstawia-"L® T*^{0 w p0Btaci Bf}ery) Jest „cały obec-S    Ploty„ie.dla którego wieczność

’^^Mta “frcym w swej tożsamości, zawsze

Livm w sobie w całej swój pełni |-J Jak punki, ■kutfyra zbiegają »« wszystkie linie" « Wszystkie.

auecznosa łączą zaw.izi ilwi sprzeczne Kpiny 1 ąws sprzeczna BSJSSia. dające się pogo-ET jedynie » życiu bożym homou pan. totum si-LTi tresioui ensemble, insieme tutto. alłemittei-Indet, altogetber ai once. jedno oznacza tu pełnie igggj, a drugie, przeciwnie nieobecność czasu, m-

WrtimjąSIOWOŚć Wipwnikf tei nimf ItaDl

■JSi trwający wieczność w_ ktOrym —^ choć jest [«fzwykłym punktem w czasie — zbiegają stj a obecne wszystkie punkty kręgu czasu..

■Ta dwojaka właściwość wieczności została jasno [wyłożona prze2 świętego Bonawenturę w słowach Iodnoszących się zarówno do .definicji Boecjusza. hak do Księgi dwudziestu czterech filozofów

Ody ktoś powiada że wieczność oznacza istnienie bez końca, odpowiedzieć trzeba, że mc wyczerpuje to znaczeni! słowa T^wieczność' . nie oznacza ono bowiem j I jedynjg nieskończrmóscr alt równid jednoczesnóść; ,, i 0 ile przez islffieMe' w sposób nieskończony rozumie?

dający się pojąć umysłem okrąg beż początku i bez końca, o tyle przez istnienie w sposób jednoczesny rozumieć należy prostotę i niepodzielność, cechujące sposób istnienia środka, obie te rzeczy orzekane ją jednocześnie o Bycie Bożym, jest on bowiem zara-zem prosty i nieskończony, oto jak należy rozumieć kolistość wieczności*

A zatem, bedae nieskończonym obwodem kola. | wieczność jest największym 2 możliwych kręgći®. czasie, jako §jąądek tego obwodu jest punktem _gfe-lym, jedynym momentem pozostającym jednocze-śnie w stałym stosunku z wszystkimi punktami na obwodzie tego kręgu ezasu_

Jeśliby zatem ktoś pragnął pojąć jednocześnie obie przeciwstawne właściwości wieczności boże] musi niejako skierować swą myśl w dwie przeciwne strony. Musi również rozszerzyć bezgranicznie swą